بهراستی [سراسرِ آیات] قرآن برای مؤمنان هدایت و رحمت است (٧٧) بیتردید پروردگارت به حکم خود بین بنیاسرائیل داوری میکند، و او توانای شکستناپذیر و دانا است (٧٨) پس بر خدا توکل کن؛ زیرا تو متّکی بر حقِ روشنی هستی (٧٩) یقیناً تو نمیتوانی دعوتت را به مردگان بشنوانی، و نیز نمیتوانی آن را به گوشِ کران درحالیکه پشتکنان روی [از حق] برمیتابند بشنوانی (٨٠) تو هدایتگر کوردلان از انحرافشان نیستی، و نمیتوانی [دعوتت را] جز به آنانکه به آیات ما ایمان دارند و تسلیم [خدا] هستند بشنوانی (٨١) هنگامی که [در اوقات پایانی دنیا وعدۀ] عذاب [ما] بر آنان حتمی و ثابت شود، جنبندهای را برای آنان از زمین بیرون میآوریم که با آنان سخن میگوید [تا به آیات ما یقین کنند؛ زیرا] مردم تا آن زمان به آیات ما یقین نمیکردند (٨٢) روزی را [به یاد آرید] که از هر امتی گروهی [از آنان] که آیات ما را انکار میکنند محشور میکنیم، و از پراکنده شدن بازشان میدارند. (٨٣) تا آنگاه که [به محل محاکمه و حسابرسی] آیند، [خداوند] میگوید: آیا آیات مرا درحالیکه هیچ احاطۀ علمی به آنها نداشتید [و بدون دلیل و تحقیق] انکار کردید، شما [غیر از انکار] چه کار [دیگری] انجام میدادید؟ (٨٤) به سبب ستمی که [به آیات ما] روا داشتند عذاب بر آنان حتمی میشود، و [با دیدن عذاب] از سخن گفتن بازمیمانند (٨٥) آیا ندانستهاند که ما شب را قرار دادیم تا در آن آرامش یابند، و روز را روشن ساختیم [تا در آن برای امر معاش بکوشند]؟ بهراستی در این [مسئلۀ شب و روز] برای مردم مؤمن نشانههایی [بر ربوبیت و قدرت و رحمت خدا] است (٨٦) و [به یاد آر] روزی را که در صور میدمند، پس هرکه در آسمانها و زمین است دچار هراسی شدید میشود، مگر کسی را که خدا بخواهد [از هراس ایمن باشد]، و همه فروتنانه به پیشگاه او میآیند (٨٧) کوهها را میبینی و آنها را بیحرکت میپنداری درحالیکه مانند ابر در حرکتاند، [در] آفرینشِ خداوندی که [آفرینشِ] هرچیزی را استوار کرده است [با دقت نظر کن!] مسلّماً او به آنچه انجام میدهید آگاه است (٨٨) « 384 »