پاسخ قومش جز این نبود که گفتند: لوط و اهلش را از شهرتان بیرون کنید؛ زیرا اینان مردمی هستند که به شدت گرایش به پاکی دارند! (٨٢) نهایتاً او و اهلش جز همسرش را که از باقیماندگان [در بین کافران] بود نجات دادیم (٨٣) و بر آنان بارانی [شدید از سنگ‌های آتشین] باراندیم، پس با دقت بنگر که فرجام گنه‌پیشگان چگونه بود! (٨٤) و به‌سوی مردم مَدین، برادرشان شعیب را [فرستادیم]، گفت: ای قومِ من! خدای یکتا را بپرستید که شما را معبودی جز او نیست، همانا برای شما دلیلی روشن از سوی پروردگارتان [مبنی بر سرگذشت زیان‌بار گذشتگانتان و دچارشدنشان به عذاب] آمد؛ بنابراین پیمانه و ترازو را پُر و کامل بدهید، و از اجناس [و اموال و حقوق] مردم [در معاملات] مکاهید! و در زمین پس از آبادی و عمرانش [به‌وسیلۀ بندگان شایسته] به تخریب و فتنه‌گری برنخیزید! این برای شما بهتر است اگر مؤمن باشید (٨٥) و بر سر هر راهی ننشینید که [مردم را به مصادرۀ اموال و باج‌خواهی و شکنجه] تهدید کنید و مؤمنان را از راه خدا بازدارید، و بخواهید آن را [با وسوسه و اغواگری] کج نشان دهید، و به یاد آرید زمانی که [جمعیت] اندکی بودید، پس خداوند [جمعیت] شما را افزود، و با دقت بنگرید که فرجام تبهکارانِ فتنه‌انگیز چگونه بود! (٨٦) و اگر گروهی از شما به آیینی که مرا به آن فرستاده‌اند ایمان آوردند ولی گروهی ایمان نیاوردند، [پس شما ای مؤمنان] شکیبایی کنید تا خداوند بین ما [دو گروه] داوری کند؛ که او بهترین داوران است (٨٧) « 161 »
صفحه قبلي
ابتداي قرآن