و [به یاد آرید] زمانی که از شما پیمان استوار گرفتیم که خون یکدیگر را نریزید، و همدیگر را از خانه‌های خود آواره نکنید. آن‌گاه [به پیمانتان] اقرار کردید، و خود بر آن گواهی می‌دهید (٨٤) سپس این شما هستید که یکدیگر را می‌کشید و گروهی از خودتان را از خانه‌هایشان آواره می‌کنید، درحالی‌که به سبب گناه و تجاوز، یکدیگر را بر ضد آوارگان یاری می‌دهید، و اگر آنان در حال اسارت نزد شما آیند با پرداختِ غرامت و تاوان ، آزادشان می‌کنید درصورتی‌که آواره‌کردنشان بر شما حرام بود. آیا به بخشی از [آیات و احکام] تورات مؤمن هستید و منکر بخشی دیگر می‌باشید؟ [به طوری که حرام‌بودنِ جنگ با یکدیگر و آواره‌نمودنِ مردم را که قانون خداست مردود دانسته، و وجوب آزادکردن اسیران را قبول دارید!] پس کیفر کسانی از شما که تبعیض در آیات خدا را روامی‌دارند جز خواری در زندگی دنیا نیست، و روز قیامت به‌سوی سخت‌ترین عذاب بازشان‌می‌گردانند، و خداوند از آنچه انجام می‌دهید بی‌خبر نیست (٨٥) اینان کسانی هستند که زندگی [زودگذر] دنیا را به [بهای ازدست‌دادنِ] آخرتِ [اَبدی] خریدند، از این جهت نه عذابشان سبُک می‌گردد، و نه برای نجات از عذاب حمایتشان می‌کنند (٨٦) به‌یقین ما به موسی کتاب دادیم، و پس از او پیامبرانی به دنبال هم فرستادیم، و به عیسی‌بن‌مریم دلایل آشکار عطا کردیم، و او را به‌وسیلۀ روحُ‌‌القُدُس توانایی بخشیدیم، پس چرا هرگاه پیامبری آیین خدا را که دلخواه و هماهنگ با خواسته‌های نامعقولتان نبود برای شما آورد سرکشی کردید؟ و نهایتاً [نبوتِ] گروهی را منکر شدید، وگروهی را کشتید؟! (٨٧) و [یهودیان به پیامبر] گفتند: دل‌های ما در پوششی سخت است [به این سبب قرآن و کلام تو را درک نمی‌کنیم. ولی چنین نیست،] بلکه خداوند به سبب کفرشان آنان را از عرصۀ توفیق و رحمتش رانده، [در نتیجه از پذیرفتن اسلام سرپیچی می‌کنند،] پس اندکی از شما ایمان می‌آورند (٨٨) « 13 »
صفحه قبلي
ابتداي قرآن