اگر به آنان مهربانی کنیم و آسیبی را که دچارش هستند برطرف سازیم باز هم درحالیکه سرگردانند در طغیانشان پافشاری میکنند (٧٥) البته ما آنان را به بلاها [و مشکلات] دچار کردیم، ولی نه برای پروردگارشان فروتنی کردند، و نه [به پیشگاهش] زاری آوردند (٧٦) تا زمانی که دری از عذابِ سخت به روی آنان بگشاییم ناگهان در آن حال [از همهچیز] ناامید میشوند (٧٧) اوست که برای شما گوش و دیده و دل پدید آورد، ولی اندکی سپاسگزارند (٧٨) اوست که شما را در زمین آفرید، و [نهایتاً] بهسوی او محشور میشوید (٧٩) اوست که حیات میدهد و میمیراند، و رفتوآمدِ شب و روز به خواست اوست، آیا اندیشه نمیکنید [که نظام جهان دلیلی است برای شناختِ او]؟ (٨٠) [نه اینکه اندیشه نمیکنند،] بلکه همان سخنان [نادرست] را [دربارۀ خداوند و قیامت و نبوت] گفتند که پیشینیان میگفتند (٨١) گفتند: آیا زمانی که بمیریم و خاک و استخوان [پوسیده] شویم حتماً برانگیخته خواهیم شد؟ (٨٢) همانا این [برانگیختهشدن] را پیش از این به ما و پدرانمان وعده دادند [اما] این وعده جز افسانۀ خرافی پیشینیان نیست! (٨٣) بگو: اگر دانایی [و معرفت] دارید بگویید زمین و هرکه در آن است از کیست؟ (٨٤) خواهند گفت: از خداست. بگو: پس چرا هشیار نمیشوید؟ (٨٥) بگو: مالک آسمانهای هفتگانه و پروردگارِ عرشِ بزرگ کیست؟ (٨٦) خواهند گفت: [آنها هم] در سیطرۀ مالکیت خداوند است. بگو: پس چرا [از پرستشِ غیر او] پرهیز نمیکنید؟ (٨٧) بگو: اگر دانایی [و معرفت] دارید کیست که حاکمیت و فرمانروایی مطلقِ هرچیزی در سیطرۀ ارادۀ اوست، و اوست که امان میدهد، و برخلاف خواستۀ او به کسی امان داده نمیشود؟ (٨٨) خواهند گفت: [این ویژگیها فقط] برای خداست. بگو: پس چگونه [بازیچۀ نیرنگ و] افسونتان میکنند؟ (٨٩) « 347 »