بگو: اگر [آن‌گونه که می‌پندارید] سرای [پُر‌نعمتِ] آخرت در پیشگاه خداوند ویژۀ شماست نه مردمِ دیگر، چنانچه در این ادعا راستگویید آرزوی مرگ کنید! (٩٤) آنان به سبب گناهانی که مرتکب شده‌اند هرگز آرزوی مرگ نمی‌کنند، و خدا به [همۀ اعمال و حالات] ستمکاران داناست (٩٥) هرآینه آنان را حریص‌ترین مردم، حتی حریص‌تر از مشرکان به زندگی [بسیار طولانی] خواهی یافت، هریک از آنان آرزومند است که ای‌کاش هزار‌سال عمرش دهند! ولی عمرِ هزار ساله [به فرضی که به دست آورَد] دورکنندۀ او از عذاب نیست، و خداوند به آنچه انجام می‌دهند داناست (٩٦) [آنان با جبرئیل به‌خاطر این‌که وحی را بر تو نازل می‌کند دشمنند،] بگو: هرکه دشمن جبرئیل است [دشمن خداست؛ زیرا] او قرآن را به خواست خدا بر قلب تو نازل کرده است درحالی‌که گواهی‌دهنده حقانیت [کتاب‌های آسمانی] پیش از خود، و هدایتگر و مژده‌دهنده [به فرجام نیک] برای مؤمنان است (٩٧) هرکس با خداوند و فرشتگان و رسولانش و جبرئیل و میکائیل دشمن باشد [یقیناً کافر است،] و قطعاً خدا دشمن کافران است (٩٨) همانا به‌سوی تو آیاتی روشن نازل کردیم، و به آن آیات جز منحرفان نافرمان، کافر نمی‌شوند (٩٩) آیا چنین نیست که هر‌گاه [یهودیان] پیمانی [با خدا و پیامبرانش] بستند گروهی از آنان پیمان را شکستند؟ [آنان نه فقط پیمان‌شکنند،] بلکه بیشترشان ایمان نمی‌آورند (١٠٠) و هنگامی که پیامبری [چون محمّد صلی الله علیه وآله] از سوی خداوند به‌سویشان آمد که تصدیق‌کنندۀ [حقانیت] کتاب آسمانی همراه آنان است، گروهی از عالِمان یهود، آیات تورات را [که بیانگر اوصاف پیامبر اسلام بود] ترک کرده، [و به آن چنان بی‌اعتنا شدند] که گویی خبر ندارند [که ویژگی‌های پیامبر در تورات است] (١٠١) « 15 »
صفحه قبلي
ابتداي قرآن