دو چهره دانش

دانش و علم ذاتاً از فضايل و كرامات است كه تحصيل آن مطلوب و بسيار پر ارزش مى باشد .  دانش ، وسيله و ابزارى است كه اگر در اختيار انسان مؤمن ، با ادب ، مهربان ، دلسوز باشد ، آن را در راه خير و سعادت خود و خدمت به ديگران به كار مى گيرد و اگر در اختيار شخصى ناسپاس ، هواپرست ، مغرور و بى ادب و بى محبّت قرار گيرد ، آن را به عنوان وسيله اى براىشكم و شهوت و هواپرستى خود و گاهى زيان زدن به ديگران به كار مى اندازد .  دانشمندانى كه با چراغ دانش خود راه سعادت و خير را به مردم نشان دادند و با علم و آگاهى خود به تربيت انسان ها برخاستند و دردهاى مادى و معنوى آنان را درمان نمودند ، از گروه اول و دانشمندانى كه از طريق موقعيت خود به گمراه كردن نسل ها همت گماشتند و دانش خود را ابزارى براى حكومت ستمگران قرار دادند و زمينه بردگى انسان ها را از طريق جادو كردن حواس و عقل آنان فراهم آوردند و براى هوا و هوس مشتى خائن و درنده خو اسلحه هاى كشتار جمعى مانند بمب اتم و انواع بمب هاى شيميايى ساختند تا در چند ثانيه صدها هزار نفر مرد و زن و كودك بى گناه را به كام مرگ دراندازند ، از گروه دوم هستند . شرح حيات و زندگى هر يك از اين دو گروه ، صدها جلد كتاب مى طلبد كه حتى مشكل مى نمايد از عهده يك جمع يا چند جمع علمى برآيد ، در اينجا از هر يك از اين دو گروه به معرفى يك نمونه اكتفا مى شود تا هركدام مثل و نمونه گروه مثبت و گروه منفى به شمار آيند .