سه شنبه 21 اسفند 1403
-
الثُلاثاء 10 رمضان 1446
-
Tuesday 11 March 2025
مناسبت های روز
وفات حضرت خديجه (س) همسر باوفاي پيامبر اسلام (ص) بنا به روايتي (10 بعثت ) ارسال نامه كوفيان براي « امام حسين (ع) » جهت عزيمت امام به عراق (60ق) برگزاري مراسم بيعت درباريان با « امام رضا (ع) » به امر مامون عباسي (201ق)
برگی از تاریخ
وفات حضرت خديجه (س) همسر باوفاي پيامبر اسلام (ص) بنا به روايتي (10 بعثت )* حضرت خديجه كبري (س) كه از زنان نامدار و ثروتمند قريش بود پانزده سال قبل از بعثت با پيامبر اسلام (ص) ازدواج كرد . اين بانوي بزرگوار اولين فردي بود كه به رسالت پيامبر ايمان آورد و با تمام توان و ثروت خود به ياري دين اسلام برخاست . وجود حضرت خديجه براي پيامبر اسلام به قدري اهميت داشت كه پيامبر اكرم (ص) رحلت اين بانوي بزرگ را مصيبتي عظيم خواند و سال رحلت حضرت خديجه و حامي بزرگ ديگر خود يعني حضرت ابوطالب را عام الحزن يعني سال اندوه ناميد ، زيرا ابوطالب عموي پيامبر نيز در همان سال وفات يافته بود . پيامبر اكرم (ص) ، حتي سالها پس از رحلت آن بانوي بزرگوار ، از ايشان به خوبي و نيكي ياد مي كرد و او را ستايش مي نمود . آن حضرت در جواب كسي كه به پيغمبر گفت : خداوند ، بهتر از خديجه راب ه تو عوض داده است ، فرمود : « سوگند به خدا كه خداوند ، مرا بخهتر از او عوض ندده است . او به من ايمان آورد ، هنگامي كه مردم كفر ورزيدند و مرا تصديق كرد ، آنگاه كه مردم مرا تكذيب كردند و با مال خود مرا ياري نمود ، آنگاه كه مردم ، مرا محروم ساختند و پرودگار ، مرا تنها از ميان زنان ، از او به ولادت فرزند روزي داد. » ام المومنين خديجه (س) به هنگام وفات 65 سال داشت .* ارسال نامه كوفيان براي « امام حسين (ع) » جهت عزيمت امام به عراق (60ق)
امام حسين (ع) پس از ترك اعتراض آميز مدينه و ورود به مكه ، به افشاي ماهيت ضد اسلامي دستگاه يزيد پرداخت . در اين حال ، مردم كوفه كه خاطره حكومت علي (ع) را از بيست سال پيش در خاطر داشتند ، از امام حسين (ع) جهت رهبري خود دعوت كردند . از آن پس ، سران شيعيان كوفه ، نامه هايي به حضور امام نوشتند كه اولين نامه در دهم رمضان سال شصت هجري به دست آن حضرت رسيد . ارسال نامه ها از طرف شخصيتها و گروه هاي متعدد كوفي همچنان ادامه يافت به طوري كه تنها در يك روز، ششصد نامه به دست امام رسيد و مجموع نامه هايي كه به تدريج مي رسيد ، بالغ بر دوازده هزار نامه گرديد. دعوت كوفيان ، بعد تازه اي به وضعيت داد و وظيفه تازه اي براي امام ايجاد كرد . بنابراين و با در نظر گرفتن شرايط موجود بود كه امام حسين (ع) تصميم به عزيمت به عراق گرفته ، راهي آن ديار شد .
برگزاري مراسم بيعت درباريان با « امام رضا (ع) » به امر مامون عباسي (201ق)
پس از تفويض و در حقيقت تحميل ولايتعهدي مامون به امام رضا (ع) در هفتم رمضان سال 201ق ، تشريفات بيعت ، طي مراسمي شكوهمند در روز پنجشنبه دهم ماه رمضان همان سال به عمل آمد و حضرت بر مسند ولايتعهدي جلوس فرمودند ، اولين كسي كه به دستور خليفه ، دست بيعت به امام داد ، عباس فرزند مامون بود . پس از او ، فضل به سهل ، وزير اعظم ؛يحيي بن اكثم ، مفتي دربار؛ و سپس امراي لشكر و عموم اشراف و رجال بني عباس كه حاضربودند ، با آن حضرت بيعت كردند. موضوع ولايتعهدي امام رضا (ع) ، طبعا براي دوستان و شيعيان آن حضرت موجب سرور و شادماني شد ، زيرا آنان خلافت را حق مسلم اهل بيت (ع) مي دانستند . ولي خود آن حضرت از اين امر اندوهگين و متاثر بود و در مقابل اظهار خوشحالي يكي از اطرافيان فرمود: دل به اين كار مبند و به آن خشنود مباش كه دوامي ندارد .