بى شك مساجد كه محلّ عبادت و بندگى حضرت حق و سجده گاه اولياى الهى در برابر بارى تعالى و جايگاه ابراز نياز به درگاه خالق بى نياز و محل به جاى آوردن عمود دين يعنى نماز است از ويژه گى هاى خاصى برخوردار است كه مى تواند كانون مهر و محبت و مهرورزى نمازگزاران و مؤمنان به يكديگر از جنبه هاى مختلف مادى و معنوى باشد .
مسجد جايگاه و اهميت ويژه در فرهنگ اسلامى دارد و از ديدگاه پيامبر با كرامت اسلام صلي الله عليه و آله حساسيت ويژه اى دارد لذا پيامبر بزرگ اسلام صلي الله عليه و آله در راه هجرتش از مكه به مدينه هنگامى كه وارد منطقه قُبا كه قريه اى نزديك مدينه بود شدند ، قطعه زمينى را براى ساختن مسجد به هدف عبادت و بندگى خدا در آن فضاى نورانى براى آشنايى و نزديك شدن مسلمانان به يكديگر و اهتمام به امورشان انتخاب كردند و شخصاً به بناى مسجد و كار بنايى و بناسازى آن اقدام نمودند و مردم مسلمان منطقه را به عبادت دسته جمعى و رسيدگى به امور يكديگر در آن فضاى معنوى تشويق و ترغيب كردند . هنگامى كه آن حضرت با كاروان مهاجران از مكه به مدينه آمدند بى درنگ به ساختن مسجد النبى پرداختند و آنجا را علاوه بر مركزيت دادن براى نماز جماعت و عبادت و دعاى دسته جمعى ، به عنوان كانون و آشيانه اى براى آشنا شدن مسلمانان با يكديگر و حل مشكلاتشان و درمان دردهايشان و مشورت در امورشان و پرداختن به مسائل اجتماعى و اخلاقى شان قرار دادند و خود به همه اين امور پرداختند و تا پايان عمر بر اين حقايق پافشارى ورزيدند .
منبع : برگرفته از کتاب با کاروان نور استاد حسین انصاریان