خداى مهربان ، رشد و كمال و تربيت و ايمان و اعتقاد صحيح و اخلاق حسنه را به وسيله قرآن مجيد و توضيحاتى كه پيامبر و اهل بيت قدس سرهما در حريم آيات آن دارند عطا مى كند . در صورتى كه انسان پذيرش نشان دهد و خردورزى نمايد و انصاف به ميدان آورد و اگر انسان در سايه قرآن به مرتبه رشد و كمال و به فضاى تربيت معنوى برسد و از ايمان و اخلاق و روش پسنديده برخوردار گردد ، مصداق عنوان « محسن » مى گردد و محسن در اصطلاح قرآن ، انسانى است كه از طرفى مورد مهر و عشق خدا و از طرف ديگر سزاوار رحمت بى نهايت حق است كه بهشت جاويد و رضوان الهى از جلوه هاى آن رحمت بى نهايت است ، . . . وَاللّه ُ يُحِبُّ الُْمحْسِنِينَ .
. . . و خدا نيكوكاران را دوست دارد .
. . . إِنَّ رَحْمَةَ اللّه ِ قَرِيبٌ مِنَ الُْمحْسِنِينَ .
كه يقيناً رحمت خدا به نيكوكاران نزديك است .
و اين كه گفتيم : قرآن درياى بى ساحل مهر و محبّت خدا به انسان است سخنى است ، بر اساس معارف الهيه كه شرح مختصرش را ذيلاً مى خوانيد . زمانيكه جوان بودم ، در ابتداى طلبگى ام ، روزنامه اى به نام « نداى حق » به وسيله شخصى دلسوز و دانا منتشر مى شد كه مطالبش علمى ، دينى ، انتقادى و قابل مطالعه بود و من هم به فراخور حالم در آن روزنامه مقاله مى دادم ، در يكى از شماره هايش از قول علامه مجلسى خواندم كه آن مرد بزرگ فرموده بود : من تا زمان خودم كه اواسط قرن يازدهم هجرى شمسى است از نزديك به بيست هزار نوع تفسير قرآن خبر گرفتم !
و از آن زمان تا امروز يقيناً صدها تفسير در مجلدات گونان انتشار يافته كه هركدام داراى مطالب جديد و تازه است . از تفاسير بسيار مهم و پر ارزش كه از نظر علمى در اين زمان در اختيار دانشمندان و اهل علم قرار گرفته ،« تفسير الميزان » در بيست جلد به قلم فيلسوف كبير و عارف كم نظير مرحوم علامه طباطبايى است .
نقل است كه از آن مرد بزرگ پرسيدند : تفسير قرآن از ابتداى شروع تفسير تا اين زمان از نظر علمى و كشف حقايق آيات به كجا رسيده است ؟
آن خردمند آگاه و بصير دانا فرموده بود : اگر همه ما مفسران قرآن با تفسيرهايمان يك جا گرد آييم ، در عدم آگاهى نسبت به حقايق قرآن مانند اين است كه تا لب دريا آمده و هنوز موفق به ورود به اين دريا نشده ايم و از محتويات آن بى خبريم ! !
« فتوحات مكّيه » كه كتابى در عرفان نظرى است ، در بخش مربوط بهقرآنش روايت بسيار عجيبى از پيامبر صلي الله عليه و آله نقل مى كند كه بيانگر اين معناست كه حقيقتاً قرآن درياى بى ساحل است ،
« يَأْتى القُرْآنُ يَوْمَ القِيَامَةِ بِكْراً » .
قرآن در قيامت بكر و دست نخورده وارد محشر مى شود . راستى شگفت آور است ، آدمى هرچند عالم و آگاه و دانشمند و بينا باشد ، در برابر عظمت آيات قرآن و مفاهيمش بسيار احساس كوچكى و حقارت مى كند .
در عين حال اگر انسان بتواند به طهارت عقل و نيّت و اخلاق و عمل بويژه به طهارت قلب آراسته شود ، توفيق مى يابد كه به سبب آن طهارت ، به بخشى از حقايق قرآن مجيد برسد چنان كه خود قرآن به اين معنا توجه مى دهد : لاَ يَمَسُّهُ إِلاَّ الْمُطَهَّرُونَ . جز پاك شدگان [ از هر نوع آلودگى ] به [ حقايق و اسرار و لطايف ] آن دسترسى ندارند .
منبع : برگرفته از کتاب با کاروان نور استاد حسین انصاریان