گذشت و ايثار اين است كه انسان با وجود توانايي بر احقاق حق خوش به خاطر مقاصدي ارجمند، چون: سازندگي طرف مقابل، يابدست آوردن مصلحتي برتر، مثل حفظ انس و الفت يا رضايت خداوند اقدام به عفو طرف دعوا مي كند.
اما زير برا ستم رفتن، در جايي است كه انسان به خاطر ترس از قدرتي يا حفظ نعمتي، مثل جان و مال خويش، تن به خواري و پذيرش ستم مي دهد و باطلي را تحمل مي كند و احقاق حق نمي نمايد البته گاه ممكن است انساني واقعاً قدرت احقاق حق نداشته باشد و مظلوم واقع شود، كه اين با ظلم پذيري متفاوت است.
منبع : پاسخگو