سدير صيرفى از حضرت امام صادق عليه السلام روايت مى كند كه آن حضرت فرمود :براى على بن الحسين عليه السلام جز چهار تن شيعه نبود ، سدير مى گويد به حضرت گفتم : فدايت شوم نام آنان را براى من بيان كن ، فرمود : سعيد بن مسيّب ، يحيى بن ام طويل ، ابو حمزه ثمالى و ابوخالد كابلى .
اى سدير ! چون روز قيامت بر پا شود و خداى تعالى اولين و آخرين را در عرصه گاه قيامت گرد آورد ، ندا كننده اى ندا دهد : كجاست على بن الحسين زينت عبادت كنندگان ؟
آن حضرت را در جامه اى كه پايين بدن را مى پوشاند و دو بُرْد شبيه احرام بياورند ، آن گاه خداى تعالى به آن حضرت مى فرمايد : به سوى بهشت بشتاب زيرا تو را در پيشگاه ما هيچ حساب و كتابى نيست ، پس آن حضرت راه بهشت را طى كند تا بر در بهشت مى رسد و مى ايستد ، خطاب مى رسد : با اين كه تو را اجازه ورود به بهشت داديم سبب توقف و ايستادنت چيست ؟ عرض مى كند : دوستانم را به من بسپاريد تا آنان را به بهشت درآورم ، پس سعيد بن مسيّب و يحيى بن ام طويل و ابو حمزه ثمالى و ابوخالد كابلى را مى آورند و خدمت آن حضرت قرار مى دهند ، آن چهره تابناك معنويت و كرامت كه كمال محبّت و عشق را نسبت به دوستانش دارد ابتدا آنان را به بهشت در مى آورد و خود به دنبال آنانوارد بهشت مى شود.
منبع : برگرفته از کتاب با کاروان نور استاد حسین انصاریان