زيارت مؤمن

و آن حضرت به امت تعليم مى دهد كه گاهى به زيارت و ديدار يكديگر برويد كه اين ديدار و زيارت مايه شادمانى و نشاط و عامل رفع دل آزردگى ها و منشأ بركات و سبب فيوضات و كارى است كه نزد حضرت حق داراى پاداش و ثواب است .
حضرت امام باقر عليه السلام از پيامبر صلي الله عليه و آله روايت مى كند كه آن حضرت فرمود : جبرئيل براى من حكايت كرد كه خداى عزّوجلّ فرشته اى را به زمين فرستاد و آن فرشته آمد و آغاز رفتن كرد تا گذرش بر درى افتاد كه مردى بر آن در ايستاده و از صاحب خانه اجازه ورود مى خواست ، آن فرشته به او گفت : چه نيازى به صاحب اين خانه دارى ؟ پاسخ داد : او برادر دينى من است و من به خاطر خدا از او ديدن مى كنم . آن فرشته به وى گفت : فقط براى زيارت و ديدن او آمدى ؟ گفت : آرى ، جز براى اين كار نيامده ام ، به او گفت : من پيك خدا به سوى توام ، خدايت سلام مى رساند و مى فرمايد : بهشت بر تو واجب است ، آنگاه فرشته گفت : خدا مى فرمايد : هر مسلمانى از مسلمانى ديدن كند ، او را ديدن ننموده ، مرا ديدن كرده و ثواب او بر عهده من ، بهشت است . در همين زمينه از حضرت امام صادق عليه السلام روايت شده است : « مَن زَارَ أخاهُ فِى جَانِبِ المِصْرِ ابتِغَاءَ وَجهِ اللّه ِ فَهُوَ زَوْرُهُ وَحَقٌّ عَلَى اللّه ِ أن يُكرِمَ زَوْرَهُ »   . هر كس برادر « دينى اش » را كه در يك سوى شهر است به خاطر جلب خشنودى خدا ديدن كند زائر خداست و بر خداست كه زائرش را گرامى دارد . و نيز از آن حضرت روايت شده است : « مَا زَارَ مُسلِمٌ أخَاهُ المُسلِمَ فِى اللّه ِ وَللّه ِِ إلاّ نَادَاهُ اللّه ُ عَزَّوَجَلَّ : أيُّهَا الزَّائِرُ طِبتَ وَطَابَتْ لَكَ الجَنَّةُ »  .
مسلمان برادر مسلمانش را در راه خشنودى خدا و براى خدا ديدن نكند جز آن كه خداى عزّوجلّ او را ندا دهد : اى زائر ! خوش باشى و بهشت برايت خوش باد .