جلوه‏هايى از مهرورزى اولياى الهى

در جنوب استان خراسان خدمت عالمى ربّانى و متخلق به اخلاق رسيدم ، در مجلس مفيدى كه با او داشتم اين مطلب بسيار با ارزش كه ناشى از مهر و محبّت وى بود ، از او آموختم كه مى گفت : هر بار به زيارت حضرت رضا عليه السلام مشرف مى شوم پس از اذن دخول مى گويم : « زيارت مى كنم به نيابت از پدر و مادر و اقوام و همه مردگان و همه زندگان و همه فرشتگان و همه اجنه و همه موجودات ! » تا ثواب زيارت به هر كه استحقاق دارد برسد و من هم از اين نمد ، كلاهى نصيبم شود . اين عالم ربانى به اخلاق پيامبر صلي الله عليه و آله تأسى جسته و از آن حضرت تعليم گرفته چرا كه در روايتى آمده است :
روزى پيامبر صلي الله عليه و آله وارد مسجد شدند ، ديدند عربى به نماز ايستاده در قنوت اين دعا را مى خواند : « اللّهُمَّ إغْفِرْ لِى وَلِمُحَمَّدٍ صَلّى اللّه ُ عَلَيْهِ وَآلِهِ . . . » خدايا ! من و محمد پيامبرت را بيامرز . . .
حضرت پس از پايان نمازِ عرب به اين مضمون به او فرمود : چرا اين گونه دعا كردى ؟ كار صحيحى نبود كه به درگاه كريم راهيابى و از او براى دو نفر آمرزش بخواهى ، چون از خدا عنايت و لطفى طلبيدى و چيزى خواستى براى همگان بخواه ، يعنى شعاع مهر و محبّت را به سوى همه بگستران .