سخن در این مسئله بود که اگر نفس در سیر الى اللّه قرار بگیرد، تمام اعضا و جوارح را به دنبال خود در این سیر خواهد بُرد.این حقیقتى است که هم در آیات قرآن بازگو شده و هم عملاً همین طور است. اگر نفس در سیر ظلمانى و شیطانى قرار بگیرد، باز همه اعضا و جوارح را دنبال خودش خواهد بُرد.ورانیّت نفس در تمام وجود انسان اثر مى گذارد، ظلمت نفس هم بر همه وجود اثر مى گذارد، نفس در سیر الى اللّه که مقصد نهایى است و کمال او هم فقط به این سیر تامین مى شود، منازلى را باید طى کند. این منازل به یکدیگر بستگى کامل دارند، حتما باید انسان در سیر به سوى خدا، حال نفس را منزل به منزل رعایت کند و از منازلى که در آیات و روایات بیان شده، نفس را بگذراند.گذراندن نفس هم راه دارد، که راه آن را آیات و روایات نشان داده اند. کسى را هم نداریم که در این دایره نورانى تکلیف الهى بگوید که من نمى توانم در این سیر قرار بگیرم، یا این که به منزلى برسد و بگوید که طاقت رفتن به منزل بعد را ندارم، البته هر کسى قدرتى معیّن و اندازه اى از توان را دارد که به اندازه قدرت و توان خودش باید این سیر را انجام دهد و این منازل را طى کند.براى طى این منازل معرفت لازم است. البته نمى توان گفت عشق لازم نیست، چون عشق محصول و میوه معرفت است، بلکه باید گفت بعد از معرفت و حصول عشقْ از خود گذشتن هم لازم است.