انسان بر فرض این که نتواند در عالم ظاهر و در مرحله شهود همنشینانى آگاه و رفیقانى سالک راه و دوستانى با عزّ و جاه بیابد که از نفس آنان و کمال و معنویت و راه و رسم و اعمال پاک و منششان بهره مند شود و خود را به مدارج انسانیت و کمال آدمیت برساند ، ولى درب عالم معنى و فضاى ملکوت هرگز به روى انسان بسته نیست ، عالمى که مى توان از طریق آیات قرآن و روایات استوار ، وارد آن شد و با دوستانى چون پیامبران و صدیقان و شهیدان و صالحان از راه دل و ارتباط روح ، همنشین گشت و از سرمایه هاى معنوى و ارزش هاى الهى آنان و هدایت و خیرخواهى و دم حیات بخششان بهره مند شد .اینان ـ چنانکه آیات قرآن و روایات مى گویند ـ تا روز قیامت اسوه و الگوى انسان در همه امور و شوون حیات اند .اینانند که باید انسان ـ با کمک آیات و روایات یا با یارى مربیان دلسوز و آگاه ـ به وجود و فرهنگ و اعمال و عقاید و اخلاقشان معرفت پیدا کند و به تدریج از منش و روش پاکشان رنگ بگیرد تا نهایتاً در حد ظرفیت خود همرنگ آنان شود و مقامات معنوى و کمالات الهى و اطوار ملکوتى در انسان ، شکوفا گردد و در نهایت همانطور که در دنیا از طریق معرفت و ایمان قلبى و ارتباط روحى با آنان به همنشینى برخاسته و دست دوستى در دست آنان گذاشته و از هدایت آنان بهره مند گشته ، در آخرت هم در بهشت عنبر سرشت براى ابد همنشین آنان گردد که آنان نیکو رفیقانى براى انسان هستند چنانکه قرآن مى فرماید :وَمَن یُطِعِ اللهَ وَالرَّسُولَ فَاُولئِکَ مَعَ الَّذِینَ اَنْعَمَ اللهُ عَلَیْهِم مِنَ النَّبِیِّینَ وَالصِّدِّیقِینَ وَالشُّهَدَاءِ وَالصَّالِحِینَ وَحَسُنَ اُولئِکَ رَفِیقاً و کسانى که از خدا و پیامبر اطاعت کنند ، در زمره کسانى از پیامبران و صدّیقان و شهیدان و شایستگان خواهند بود که خدا به آنان نعمت ایمان ، اخلاق و عمل صالح داده ; و اینان نیکو رفیقانى هستند . پیامبر اسلام (صلى الله علیه وآله) در روایتى مى فرماید :
. . . مقصود از انبیا من و منظور از صدیقین على بن ابى طالب و شهدا حسنو حسین و صالحین حمزه و امامان پس از حسین هستند .از آنجا که پیامبر اسلام (صلى الله علیه وآله) و امامان (علیهم السلام) از طریق قرآن و روایات متین و محکم حضور هدایتى و معنوى در جامعه انسانى دارند و انسان مى تواند با آنان همراه و همراز باشد ، باید گفت : آن بزرگواران بهترین دوستان و برترین معاشران و دلسوزترین رفیقانى هستند که انسان از پرتو وجودشان و رابطه با هدایتشان مى تواند مودب به آداب الهى و متحقق به حقایق انسانى و متجلى به جلوات معنوى گردد .این دوستان برتر و رفیقان بهتر ، از استوارترین باورهاى حقّه و عقاید پاک و اعمال صالحه و اخلاق حسنه و عدالت و قسط و صدق و امانت و وفا و صفا و درستى و راستى و صلاح و سداد و عفّت و اجتهاد و کرامت و شرافت و فضیلت و محبت و خیرخواهى و مهرورزى برخوردارند و چون انسان در عالم معنى و جهان باطن به دلالت قرآن و روایات با آنان همراه گردد و دل به ارزش هاى ایشان دهد ، بر اساس اثرپذیرى ، به رنگ آنان درآید و در قیامت لایق همنشینى آن بزرگواران شود . همچنانکه قرآن مى فرماید : وَحَسُنَ اُولئِکَ رَفِیقاً .و اینان نیکو رفیقانى هستند . این فقیر الى الله که خود در کسوت روحانیت هستم و تا کنون که این جزوه را مى نویسم بیش از سى و پنج سال است در نقاط مختلف ایران و برخى از ممالک اروپایى و عربى به توفیق حق به تبلیغ معارف الهیه مشغولم ، بسیارى از مستمعان گمراه را از طریق آیات قرآن و روایات با خدا و پیامبران و امامان آشنا نموده و زلف حیات آنان را با زلف هدایت حق و پیامبران و امامان گره زده ام و از این راه نتایج بسیار عالى در انقلاب حال و اخلاق و اعمال آنان دیده ام و به عبارت دیگر مشاهده نموده ام که بسیارى از شنوندگانى که از گردونه دین خارج بوده اند با آشنا شدن با خدا و پیامبران و امامان در درون خود و ادامه زندگى در کنار معنویت آنان و قبول هدایتشان ، به مدار دین بازگشته و انسان هایى متین و مودب و متدین شده و به منابع خیر و هدایت تغییر یافته اند .در این زمینه تا کنون چندین هزار نامه در طول مدت تبلیغم از گناه کاران ، و معصیت کاران حرفه اى و چه بسا از برخى افراد یهودى و مسیحى و لائیک به دستم رسیده که با شنیدن حقایق دینى و معارف الهى از کژ راهه و بى راهه برگشته و دست به دامن رحمت و مغفرت خدا که بهترین رفیق است زده اند و به پیامبر اسلام (صلى الله علیه وآله) و امامان (علیهم السلام) متوسل شده و آنان را به رهبرى در زندگى خود انتخاب نموده و از فرهنگ پاکشان براى رشد و کمال خود و تامین سعادت دنیا و آخرتشان بهره گرفته اند.