خداوند مى فرماید : من به شما نعمت چشم، گوش و قوه درک دادم که با استفاده از آن ها ظرف درک خود را پر کنید تا منافع واقعى حیات و خسارت ها را بشناسید و با شناختى که پیدا مى کنید، به دنبال منفعت ها باشید و خسارت ها و زیان ها را از خود دور کنید. در این صورت، به زندگى الهى، یعنى همان زندگى آرمانى خواهید رسید :
«وَ جَعَلَنِى مُبَارَکاً اَیْنَ مَا کُنتُ»6آن گاه، خود چشمه منفعت مى شوید. وقتى که به منافع واقعى بپیوندید و از خسارت هاى جدى دور باشید، به زندگى واقعى مى رسید. اگر اکنون در کشورمان، شراب، ربا، زنا، بى نمازى، روزه خورى، رابطه با نامحرم، مواد مخدر، مجلات و نوشته هاى مخرب و فیلم هاى مبتذل نبود، دیگر ضررى متوجه جامعه نمى شد و به جاى آن، منافع بر زندگى انسان ها حاکم مى شد.پیغمبر صلی الله علیه و آله در آخرین لحظات عمرش، به امیرالمومنین علیه السلام و فضل بن عباس فرمود که زیر بغل مرا بگیرید و مرا به مسجد ببرید. امام على علیه السلام ایشان را به مسجد برد. پیامبر روى منبر رفت و بر پله اول که قدم گذاشت، گریست و گفت : من یک ساعت دیگر از دنیا خواهم رفت و براى شما دو چیز گران بها مى گذارم :« انّى تارِکٌ فیکُمُ الثِّقْلَیْن کِتابَ اللّه ِ و عِتْرَتى اهلُ بَیْتى ما انْ تَمَسَّکْتُمْ بِهِما لَنْ تَضِلُّوا مِنْ بَعْدى ابدا » .
اگر با این دو گوهر گرانبها زندگى کنید، هرگز روى گمراهى، ترس و اضطراب را نخواهید دید. جاى این دو گوهر گران بها باید در قلوب مومنان باشد. معرفت به این دو گوهر ارزشمند، انسان را از زیان هاى ناگوار محفوظ مى دارد، جهل و تاریکى را از بین مى برد و انسان با کسب معرفت به آن دو، از خسارت هاى واقعى و عوارض بد و ناگوار حفظ مى شود. پیغمبر صلی الله علیه و آله به امیرالمومنین علیه السلام فرمود :« یا على! لا فَقْرَ اشَدُّ مِنَ الجَهْلِ » .على جان! هیچ تهى دستى اى سخت تر و بدتر از جهل نیست.