شهوت حرام

آنچه را که انسان براى شکم و غریزه ى جنسى و لذت جسمى و کیف خیالى بخواهد و مخالف خواسته ى حق باشد مصداق شهوت حرام است .انسان باید با یاد خدا ، توجه به قیامت ، عقوبت گناه و فرجام خطرناک معصیت ، نفسش را از هوا و هوس و شهوات حرام و خواسته هاى ضد حق باز دارد ، که این بازداشتن جزایى و مزدى جز بهشت ندارد  وَاَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى * فَاِنَّ الْجَنَّهَ هِیَ الْمَاْوَى (3).و اما کسى که مقام پروردگارش را بترسد و نفسش را از هوا باز دارد ، همانا بهشت جایگاه اوست.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1 ـ تحف العقول : 13 ; بحار الانوار : 74 / 68 ، باب 3 ، حدیث 6 .

2 ـ کافى : 7 / 435 ، باب الیمین الکاذبه ، حدیث 1 ; بحار الانوار : 101 / 209 ، باب 1 ، حدیث 15 .

3 ـ نازعات ( 79 ) : 40 ـ 41 .

رسول حق (صلى الله علیه وآله وسلم) فرمودند :طوبى لِمَنْ تَرَکَ شَهْوَهً حَاضِرَهً لِمَوْعِد لَمْ یَرَهُ(1) .خوشا به حال کسى که شهوت حاضر را براى محل وعده اى که ندیده ( بهشت ) ترک کند !رسول الهى (صلى الله علیه وآله وسلم) فرمودند :ثَلاثٌ اَخافُهُنَّ بَعْدِى عَلى اُمَّتِى : الضَّلالَهُ بَعْدَ الْمَعْرِفَهِ ، وَمَضَلاّتُ الْفِتَنِ ، وَشَهْوَهُ الْبَطْنِ وَالْفَرْجِ(2) .سه چیز است که بعد از خودم از آنها بر امتم مى ترسم : گمراهى بعد از معرفت ، فتنه هاى منحرف کننده و شهوت شکم و غریزه ى جنسى.حضرت على (علیه السلام) فرمودند :عَبْدُ الشَّهْوَهِ اَذَلُّ مِنْ عَبْدِ الرِّقِّ(3) .بنده ى شهوت ، خوارتر از غلام و بنده است.رسول اسلام (صلى الله علیه وآله وسلم) فرمودند :اَلْحَقُّ ثَقیلٌ مَرٌّ ، وَالْباطِلُ خَفیفٌ حُلْوٌ ، وَرُبَّ شَهْوَهِ ساعَه تُورِثُ حُزْناً طَوِیلا(4) .حق سنگین است و تلخ ، باطل سبک است و شیرین ، چه بسا یک ساعت شهوت که مورث اندوه طولانى است.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1 ـ خصال : 1 / 2 ، حدیث 2 ; امالى مفید : 51 ، المجلس السادس ، حدیث 11 ; وسائل الشیعه : 15 / 210 ، باب 9 ، حدیث 20299 .

2 ـ کافى : 2 / 79 ، باب العفه ، حدیث 6 ; وسائل الشیعه : 15 / 249 ، باب 22 ، حدیث 20417 .

3 ـ غرر الحکم : 304 ، فى الشهوات ذل و رق ، حدیث 6965 .

4 ـ مکارم الاخلاق : 465 ، الفصل الخامس ; بحار الانوار : 74 / 84 ، باب 4 ، حدیث 3 .

 و نیز آن حضرت فرمودند :مَنْ عَرَضَتْ لَهُ فاحِشَهٌ اَوْ شَهْوَهٌ فَاجْتَنَبَها مِنْ مَخافَهِ اللهِ حَرَّمَ اللهُ عَلَیْهِ النّارَ ، وَآمَنَهُ مِنَ الْفَزَعِ الاَْکْبَرِ(1) .کسى که گناهى یا شهوت حرامى به او عرضه شود ، و او از ترس خداوند از آن اجتناب نماید ، خداوند آتش را بر او حرام و از وحشت اکبر که از عارضه هاى قیامت است او را امان مى دهد