شرح شافیه از مقتل خوارزمى روایت مى کند :جابر بن عروه مردى سالخورده و پارسا بود ، و در جنگ بدر و دیگر جنگ ها در رکاب پیامبر اسلام (صلى الله علیه وآله)براى اعتلاى دین شمشیر زد .روز عاشورا دستمالى بر پیشانى بسته بود که ابروانش را از فرو افتادن بر چشم حفظ کند تا از دیدار چهره مبارک و نورانى حضرت حسین (علیه السلام) باز نماند .امام چون نگریست جابر با آن سالخوردگى و پیرى ـ که هنگام استراحت و بازنشستگى است ـ با کمال رغبت و شوق آهنگ رزم با دشمن را دارد تا با خون درخت دین را آبیارى نماید ، و چراغ اسلام را روشن نگاه دارد ، و از حریم اهل بیت دفاع نماید ، فرمود :شَکَرَ اللّهَ سَعْیَکَ یَا شَیْخ .اى پیرمرد ! خدا به کوشش و جهادت پاداش فراوان دهد .او ثابت کرد که انسان براى دفاع از اسلام و کیان انسانیت زمانى به نام بازنشستگى ندارد .