معيشت پاك در منزل ايمان‏

منزل دوم، منزل ايمان است. وجود مبارك اميرالمؤمنين عليه السلام براى اهل ايمان هفت خصلت بيان كرده اند. خصلت اول اين است:

 «المؤمن من طاب مكسبه» معيشت، پول درآوردن، خوردن، پوشيدن و تمام اموالش پاك است. خدا در قرآن مجيد مؤمن را داراى نور مى داند:  «يَوْمَ تَرَى الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنتِ يَسْعَى نُورُهُم بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ بِأَيْمنِهِم»  چه بايد كرد؟ مؤمن مى بيند و مى فهمد، يا مى پذيرد و يا رد مى كند:  «أَوَ مَن كَانَ مَيْتًا فَأَحْيَيْنهُ وَجَعَلْنَا لَهُ نُورًا يَمْشِى بِهِ فِى النَّاسِ»  با نور خود در ميان مردم زندگى مى كند.

تلاش مؤمن براى معيشت حلال

عالم معتبرى مى گفت: صاحب منزلى براى صرف ناهار مرا دعوت كرد كه اهل حقيقت بود. وقتى رفتم، كسى با لباس كهنه آنجا نشسته بود و حرف هم نمى زد. من اين شخص را نمى شناختم. با يقين صد در صد به صاحب خانه گفتم: خدا را شكر مى كنم كه امروز در اينجا لقمه حلال و پاكى نصيبم مى شود. آبگوشت داشتند. ساعت حدود يازده و نيم شد. پنج ريال به كسى داد، گفت: آقا امروز لقمه پاك مى خواهند، دو عدد نان سنگك بگير و بياور. زودتر بيا كه نماز جماعت را در خانه بخوانيم. ايشان براى خودم مى گفت: او رفت نان بگيرد، ساعت دو برگشت؛ يعنى دو ساعت و نيم طول كشيد. صاحبخانه به او گفت: سر كوچه پايينى نانوايى بود، پس كجا رفتى؟

گفت: از آنجا به خيابان ديگرى رفتم كه نانوايى سنگكى ديگرى پيدا كنم، از آنجا همين طور رفتم تا نانوايى ديگرى پيدا كردم كه خمير، خميرگير، شاطر و نان درآور آن همگى پاك بودند. اميرالمؤمنين عليه السلام به ما مى فرمايد: «المؤمن من طاب مكسبه»