دعوت بر اساس بصيرت‏

«قُلْ هذِهِ سَبِيلِى» بگو: اين راه من است، «أَدْعُواْ إِلَى اللَّهِ» مسئوليت و وظيفه دارم كه همه شما را به طرف پروردگار عالم دعوت كنم. اما به مردم اين مطلب را هم بگو كه اين دعوت بر اساس روشن بينى و بصيرت است، اين دعوت، كوركورانه و جاهلانه نيست، دعوتى عالمانه، آگاهانه و بر اساس بينايى و بيدارى است. نه تنها من، دعوتم بر اساس بيدارى و بينايى است بلكه دعوت پيروان واقعى من بر اساس همين بينايى است.
 «أَدْعُواْ إِلَى اللَّهِ عَلَى بَصِيرَةٍ أَنَا وَ مَنِ اتَّبَعَنِى» البته در روايات ما آمده: اين «مَنِ اتَّبَعَنِى» در درجه اول دوازده امام معصوم هستند كه با بصيرت باطنى از مردم دعوت مى كنند. وقتى مى فرمايد: اين عمل مستوجب عذاب در آتش جهنم و اسارت در قيامت مى شود، يعنى اينكه باطن جهنم، عذاب، آتش و اسارت در قيامت را مى بينند.
 «كُلُّ نَفْسِ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ» واقعاً ما داريم زندان و زندانى اين عمل را مى بينيم. ما تير به تاريكى نمى اندازيم.