ترک نماز چه عواقبی به همراه دارد؟

 ترك نماز، قصور در مهمترين دستور الهي و انجام ندان بزرگترين وظيفه و برنامه زندگي است.

ترك نماز، ناشكري، ناسپاسي و كفران نعمتهاي الهي و برداشتن عمود و ستون دين است; زيرا نماز پايه دين است.  ترك نماز و عبادت، باعث ميشود كه آفرينش و زندگي انسان، بيهوده و لغو باشد; در حالي كه انسانها براي عبادت آفريده شده اند. ترك نماز و نياش، موجب ترك لذت بخشترين حالات انسان است.

جوامع، ملتها، اقوام، نژادها , از اول تاريخ تا بحال با نيايش، عبادت و مناجات پويا و زنده مانده اند (هر چند در روش و كردار و گفتار دچار انحراف هم شده اند).
در هيچ زماني، انسان بي نياز از عبادت و پرستش خداوند نبوده و نخواهد بود; اما اين عبادت بايد با برنامه و روش خاصي صورت گيرد وگرنه هيچ بهره و نتيجهاي، نصيب شخص نيايشگر نخواهد شد.

خداوند مي فرمايد:  ((ان الصلاه كانت علي المومنين كتابا موقوتا; البته نماز بر مومنان به طور حتم فرض و واجب شده است)).(عنكبوت، آيه 44)
وجوب نماز يكي از ضروريات دين مقدس اسلام و فريضه اي بزرگ و وظيفه اي سنگين در اين آيين پاك است.

خواندن نماز، شرط قبولي ساير اعمال و عبادت ها است: ((الصلاه عمود الدين ان قبلت، قبل ماسواها و ان ردت رد ما سواها; نماز پايه دين است، اگر مورد قبول واقع شد، ساير عبادتها هم قبول ميشود، ولي اگر پذيرفته نشد، ساير اعمال نيز پذيرفته نخواهد شد)).(بحار الانوار، ج 10، ص 394)

ترك نماز و يا سبك شمردن آن، آثار و نتايج شوم فراواني دارد; حضرت رسول در اين باره مي فرمايد:
((هر كس نماز را سبك بشمارد، دچار پانزده بلا ميشود شش بلا در دنيا و سه بلا در هنگام مرگ و سه بلا در قبر و سه بلا و عقوبت هنگامي كه از قبر بيرون ميآيد:

اما آنچه در دنيا به آن دچار مي شود:
 اول، خداوند بركت را از عمر او برمي دارد;
دوم، خداوند بركت را از روزياش بر ميدارد;
سوم، چهره ای خوبان از او گرفته ميشود;
چهارم، كار نيك وي ديگر پاداش نخواهد داشت;
پنجم، دعايش به اجابت نمي رسد;
ششم، از دعاي خوبان بهره اي نخواهد داشت.

اما آنچه در هنگام مرگ به آن دچار مي شود:
اول، آن كه با ذلت و خواري مي ميرد;
دوم، گرسنه از دنيا مي رود;
سوم، تشنه مي ميرد... .

اما آنچه در قبر گريبانش را مي گيرد:
اول، آن كه خداوند ملكي را در قبر وي مي گمارد، تا او را شكنجه كند;
دوم، قبر وي تنگ خواهد گرفت.
سوم، درون قبر وي تاريك خواهد بود.

اما آنچه در قيامت هنگام برخاستن از قبر به آن دچار مي شود:
اول، آن كه خداوند فرشته اي بر او مي گمارد تا وي را با صورت بر زمين بكشد، در حالي كه مردم نظاره ميكنند;
دوم، با وي محاسبه ای سختي خواهد داشت;
سوم،  هرگز خداوند به وي نظر رحمت نمي افكند و تطهيرش نمي كند و عذاب دردناك و سختي در انتظار او است.))(مستدرك الوسائل، ج 1، ص171 ؤ 172)

در روايت ديگري آمده است: عبيد بن زراره ميگويد: از امام صادق(ع) پرسيدم: گناهان كبيره كدام اند؟
آن حضرت فرمود: گناهان كبيره در نوشتار علي بن ابي طالب (ع) هفت چيز است: كفر به خداوند، كشتن انسان، عاق پدر و مادر شدن، ربا گرفتن، خوردن مال يتيم به ناحق، فرار از جهاد و تعرب بعد از هجرت.

عبيدميگويد: از امام پرسيدم: يك درهم از مال يتيم خوردن، بزرگتر است يا ترك نماز؟
حضرت فرمود: ترك نماز.  عرض كردم: شما ترك نماز را از گناهان كبيره به حساب نياورديد.
حضرت فرمود: اولين گناه كبيره چه بود؟ عرض كردم: كفر به خداوند.  فرمود: شكي نيست كه تارك نماز كافر است. (وسائل الشيعه، ج 11، ص254)