عارف بزرگ سيّد حيدر آملى در كتاب «جامع الاسرار ومنبع الأنوار» و در رساله «نقد النقود» و فيض كاشانى آن عارف معارف الهيّه در كتاب «قرّة العيون» و در كتاب «كلمات مكنونة» از حضرت اميرالمؤمنين عليه السلامحديث ذيل را نقل مى كنند ، تا حال و احوال عارف را بدانى و اگر خواستى ، خود را به اين مقام برسانى و مرتبه اعلى كه كنار درياى رحمت و ساحل امن و امان است ، برسانى .اِنَّ للّهِِ تَعالى شَراباً لِأَوْلِيائِهِ ، إِذا شَرِبُوا سَكِرُوا ، وَإِذا سَكِرُوا طَرِبُوا ، وَإِذا طَرِبُوا طابُوا ، وَإِذا طابُوا ذابُوا ، وَإِذا ذابُوا خَلَصُوا ، وَإِذا خَلَصُوا طَلَبُوا ، وَإِذا طَلَبُوا وَجَدُوا ، وَإِذا وَجَدُوا وَصَلُوا ، وَإِذا وَصَلُوا اتَّصَلُوا ، وَإِذا اتَّصَلُوا لا فَرْقَ بَيْنَهُمْ وَبَيْنَ حَبِيبِهِمْ . براى وجود مقدّس حضرت حق شرابى است مخصوص اوليايش ، چون بنوشند مست شوند و چون مست گردند به نشاط آيند و چون به نشاط آراسته شوند پاكيزه گردند و چون پاكيزه شوند ذوب گردند و چون ذوب گردند از تمام شوائب خالص شوند و چون خالص شوند عاشقانه در طلب آيند و چون بطلبند بيابند و چون بيابند واصل گردند و چون واصل گردند متّصل شوند و چون متّصل شوند بين آنان و محبوبشان فرقى نماند .اين است وضع عارفان كه با قدرت علم و معرفت و احسان و عمل و تقوا و زهد و ورع و پارسايى و كرامت و شرافت خود را به چنين مقام عظيمى رسانده اند !!انصاف دهيد ، اگر غلبه با شهوت باشد و حاكم بر انسان هواى نفس و كارگردان حيات شيطان و بر جان و بدن مرض كسالت و همت در خور و خواب و غفلت ، آيا انسان به جايى مى رسد و از عنايات حضرت محبوب نصيبى مى برد ؟!
بر گرفته از کتاب عرفان اسلامی