توکل از صفات مومنین و متقین است و از محسنات اخلاقی و مورد سفارش اکید پیشوایان دین است توکل به معنی انتخاب وکیل است، توکل کردن بر خدا این است که انسان در برابر مشکلات و حوادث زندگی و دشمنیها و سرسختیهای مخالفان و پیچیدگیها و احیانا بن بستهایی که در مسیر خود به سوی هدف دارد در جائی که توانایی برگشودن آنها ندارد او را وکیل خود سازد، و به او تکیه کند، و از تلاش و کوشش باز نایستد، بلکه در آنجا هم که توانائی بر انجام کاری دارد باز موثر اصلی را خدا بداند زیرا از دریچه چشم یک موحد سرچشمه تمام قدرتها و نیروها او است.توکل بر خدا، بر آن منبع فنانا ناپذیر قدرت و توانایی، سبب افزایش مقاومت انسان در برابر مشکلات و حوادث زندگی است.حتی قرآن می گوید: در برابر وسوسه های شیطانی تنها کسانی می توانند مقاومت کنند و از تحت نفوذ او در آیند که دارای ایمان و توکل باشند« إِنَّهُ لَيْسَ لَهُ سُلْطانٌ عَلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَعَلى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ».ازمجموع آیات استفاده می شود که منظور از توکل این است که در برابر عظمت، انسان احساس حقارت و ضعف نکند، بلکه با اتکای بر قدرت بی پایان خداوند خود را پیروز و فاتح بداند، بنابر این توکل امید آفرین، نیرو بخش و تقویت کننده، و سبب فزونی پایداری و مقاومت است توکل بر خدا آدمی را از وابستگیها که سر چشمه ذلت و بردگی است نجات می دهد و به او آزادی و اعتماد به نفس می بخشد.اما غرور یکی از خطرناکترین بیماریهای اخلاقی است، اگر به ما جرای عبرت آموز ابلیس توجه کنیم ،می بینم که ابلیس با اینکه هزاران سال به عبادت خدا مشغول بود اما بر اثر غرور و تکبر از آن مقامی که داشت سقوط کرد و رانده درگاه الهی گردید، نه تنها شیطان بلکه در تاریخ می بینیم که انسانهای شیطان صفتی که بر مرکب غرور و تکبر و خود خواهی سوار شدند و دنیایی را به خاک و خون کشیدند. غرور آتش سوزان وحشتناک است که دین و دنیای انسان را به نابودی می کشاند.امیر المونین(ع) می فرماید: خوشا بحال کسی که غرورهای کشنده او را نکشته باشد.اما زین العابدین (ع) می فرماید: ای بسا شخص غافل مغروری که روز خود را به هوسرانی و خنده و خوردن و آشامیدن می گذراند، بی خبر از آن که شاید خشمی از خداوند او را فرا گرفته باشد که به واسطه آن به آتش دوزخ افکنده شود.بنابر این معلوم شد که توکل از خصلتهای ستودنی مومنان است و غرور از خصلتهای زشت و ویرانگر است که باید از آن شدیدا پرهیز نمود.