از حضرت امام صادق (عليه السلام) روايت شده است :أوَّلُ مَا يُحَاسَبُ بِهِ الْعَبْدُ عَلَى الصَّلاَةِ ، فَإذَا قُبِلَتْ قُبِلَ مِنْهُ سَائِرُ عَمَلِهِ ، وَإذَا رُدَّتْ عَلَيْهِ رُدَّ عَلَيْهِ سَائِرُ عَمَلِهِ . اولين چيزى كه عبد بر آن محاسبه مى شود نماز است ، پس اگر نمازش قبول شود ساير اعمالش نيز قبول مى شود ، و اگر نمازش رد شود ساير اعمالش نيز رد مى شود .اين روايت اشاره به انسانى دارد كه اهل نماز بوده ولى اگر نمازش شرايط قبولى را نداشته باشد پذيرفته نمى شود و به خاطر پذيرفته نشدن نمازش ، اعمال ديگرش را نيز نمى پذيرند ، چه رسد به اين كه انسان از زمره ى بى نمازان باشد ، در اين صورت هيچ راهى به حريم دوست ندارد ، كه تا چيزى از اعمال او را بسنجد و ببينند آيا قابل پذيرفتن هست يا نيست ؟( فَحَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فَلاَ نُقِيمُ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَزْناً ) . پس اعمالشان تباه و نابود است ، در نتيجه روز قيامت براى آنان ميزانى ( به خاطر اين كه عملى در اختيار ندارند ) برپا نمى كنيم .قرآن مى فرمايد :( كُلُّ نَفْس بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ * إِلاَّ أَصْحَابَ الْيَـمِينِ * فِي جَنَّات يَتَسَاءَلُونَ * عَنِ الْمُـجْرِمِينَ * مَا سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ * قَالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ ) .هر انسانى در گرو اعمالى است كه مرتكب شده است ، مگر سعادتمندان كه در بهشت هايى كه به سر مى برند با اِشراف و اطلاع بر دوزخ از مجرمان مى پرسند : چه چيزى شما را در دوزخ وارد كرد ؟ گويند : از نمازگزاران نبوديم .اين گونه نيست كه بى نمازان كار خير و عمل مثبت و سخن حقى نداشته باشند ، بلكه بسيارى از بى نمازان كارهاى خيرى را انجام مى دهند ، و كمك هايى را به محتاجان و نيازمندان مى رسانند ، ولى از آنجا كه به تعبير پيامبر « نماز آب دين است » ; چون باغ اعمالشان به چنين آب معنوى اتصال ندارد ، اعمالشان تباه و ضايع مى شود و چيزى در پرونده ى آنان كه مورد پذيرش قرار گيرد نمى ماند ، از اين جهت تهيدست و ندار وارد قيامت مى شوند و تهيدست و ندار هم جايى جز دوزخ نخواهد داشت .
بر گرفته از کتاب زیباییهای اخلاق استاد حسین انصاریان