دروغ در ذكر «لا اله الا اللّه»

رباخورِ ظالم، غاصب و دزد، روز روشن پشت ماشين نشسته و دفترش را نظام داده است كه امروز به چند نفر سر بزند و از هر كدام چند تومان ربا را جمع كند. دارد مى رود، خيابان شلوغ و ترافيك است، چراغ قرمز طولانى نيز هست، ممكن است در اين وضعيت ده مرتبه بگويد: «لا اله الا الله» چه وقتى چراغ سبز مى شود؟
گره ترافيك چرا باز نمى شود؟ او كه در حال گفتن «لا اله الا الله» است. بنابر روايتى امام صادق عليه السلام فرمودند: «درهمٌ واحدٌ رباً اشدّ من عشرين زنيةٌ كلّها بذات محرم» خدا ربا را حرام كرده است، چون يك درهم ربا گرفتن، از بيست زنا با محرم سنگين تر است. پس اين چه «لا اله الا الله» گفتنى است؟ اما وجود مبارك فاطمه زهرا عليها السلام «لا اله الا الله» مى گويد كه عمل، اخلاق، نگاه، گريه، خنده، خوراك، عبادت و حركات او دارند مى گويند: «لا اله الا الله» زبان نيز يكى از رشته هاى وجود اوست كه دارد تسبيح مى گويد.
شما فكر مى كنيد مدتى كه ايشان بعد از رحلت پيغمبر صلى الله عليه و آله گريه مى كردند، گريه معمولى و طبيعى بوده است؟ دل ايشان مى سوخته كه اشك ايشان را سرازير مى شده است. گريه او عبادتى بود، دنبال نماز، روزه، دفاع و جهادش. هر قطره اشك او با دنيا برابرى مى كرده است، چون گريه اش «لله» بود، يعنى با گريه كردن خود، فقط با خدا معامله مى كرد، پس گريه او «لا اله الا الله» بوده است، يعنى جهادى در برابر شرك، نفاق، مسيحيت و يهوديت اهل مدينه. يا حضرت ابى عبدالله الحسين عليه السلام «لا اله الا الله» مى گويد و در برابرش همين «لا اله الا الله» را عمر سعد و يارانش مى گويند، اما اين با آن، تفاوت ذاتى دارند، چون عمر سعد دارد با لفظ و معناى عينى «لا اله الا الله» بازى مى كند. سيد الشهدا عليه السلام با همه وجود خويش وحدانيت خدا را نشان مى دهد. عمر سعد امروز با اين لفظ بازى مى كند و فردا تا كمر در مقابل ابن زياد خم مى شود، به خاطر اين كه مقام استاندارى را به او بدهند، ابى عبدالله عليه السلام را بكشد. «1» اين «لا اله الا الله» كجا و آن «لا اله الا الله» كجا؟