خداوند را دو گونه اذن و اجازه وجود دارد یکی اذن عام و دیگر اذن خاص.اذن عام پرورگار در تمام گیتی و بر همه علل و معلولات طبیعی حکم فرما است مثلا وقتی قاتلی با یک اسلحه گرم یا سرد را می کشد خداوند اذن عام به سلاح داده است که تو کار خودت را انجام بده اگر غذا همه شکم های گرسنه حتی شکم دشمن ترین دشمنان خدا را سیر می کند اذن عام پروردگار است که کار خودشان را انجام میدهند و چشم زخم زدن هم در افرادی که دارای این خصلت خصوصیت هستند یکی از همان علل و اسباب طبیعی است.
و اما اذن خاص پروردگار این است که خداوند به فلانی دستور و اجازه بدهند که شخص دیگری را چشم زخم بزند و از این طریق او را اذیت نماید بدون شک این گونه خطاها و اعمال و گناهان به اذن خاص پروردگار عالم نمی باشد و خداوند هرگز کسی را اجازه ضرر زدن به دیگری را نداده است.