رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) درباره ى ماه رمضان فرموده است :شَهرٌ دُعِيتُم فِيه إلَى ضِيَافَةِ الله .ماه رمضان ماهى است كه شما در آن به ضيافت و مهمانى خدا دعوت شده ايد .در اين مهمانى معنوى كه مهماندارش خدا است ، آنچه را كه مهمان به صلاح دنيا و آخرتش باشد از مهماندار بخواهد يقيناً به او عنايت خواهد كرد .امام صادق (عليه السلام) در روايتى پرارزش فرموده است :نَومُ الصَّائِمِ عِبادَةٌ ، وَصَمْتُهُ تَسبيحٌ ، وَعَمَلُهُ مُتَقَبَّلٌ ، وَدُعاؤُهُ مُسْتَجابٌ .خواب روزه دار عبادت ، و سكوتش تسبيح ، و عملش مورد قبول ، و دعايش مستجاب است .راستى ، شگفت آور است كه خواب انسان كه در آن حالت هيچ تكليفى بر عهده ى او نيست عبادت به حساب آيد ، و سكوتش به عنوان تسبيح خدا در پرونده اش ثبت گردد ، و عمل اندك و ناقابلش كه بخشى از آن گرسنه ماندن از فجر تا مغرب است مورد قبول قرار گيرد ، و دعايش به اجابت برسد !!آرى ، ضيافت خدا جز اين ، معنايى ندارد ، ضيافتى كه مهمانش روزه دار و مهماندارش خداى كريم است بايد غذاى سفره اش تجلى رحمت و لطف و كرامت و مغفرت باشد .
اى كرمت در دو جهان يار من *** لطف تو اى دوست نگهدار من
اى تو مرا چشمه ى ماء معين *** عشق تو با آب و گلم شد عجين
اى تو انيس دل دلدادگان *** نور وجود همه آزادگان
از گنه اى يار نجاتم بده *** لطف كن و برگ براتم بده
كن نظرى بر من زار و فقير *** بنده ى عصيان گر و خوار و حقير
زنگ كدورت ز دلم پاك كن *** آه مرا تا برِ افلاك كن
خلوت شب بخش مرا اى حبيب *** درد مرا ده تو شفا اى طبيب
برگرفته از کتاب زیباییهای اخلاق استاد حسین انصاریان