حضرت على عليه‌السلام در دعاى كميل از خداوند بزرگ مى‌خواهد كه ترسش از پروردگار ترس اهل يقين باشد ، ترسى كه از ابتداى ظهورش در انسان ، تا لحظه مرگ ، نمى‌گذارد آدمى به گناه دچار گردد ، مى‌فرمايد :وَأَخافَكَ مَخافَةَ الْمُوقِنين .و بترسم از تو مانند ترسيدن يقين‌كنندگان . حضرت سجّاد عليه‌السلام در زيارت امين اللّه در ارزش اشكى كه به خاطر ترس خدا ، از ديدگان جارى شود مى‌فرمايد :وَعَبْرَةَ مَنْ بَكى مِنْ خَوْفِكَ مَرْحُومَةٌ .اشك ديده آن كس كه از ترس تو جارى مى‌شود باعث آمرزش صاحب اوست .آن حضرت با پروردگار عالم راز و نيازى دارند ، تحت عنوان راز و نياز خائفان كه ترجمه آن بدين قرار است :
پروردگارا ! آيا پس از ايمانم به وجود مقدّست ، به عذاب فردا دچارم مى‌كنى ، يا بعد از اين همه عشقم به حضرتت مرا از خود دور مى‌نمايى ؟ با اميدى كه به رحمتت دارم و اين كه تو اهل گذشت هستى ، آيا از عنايتت محرومم مى‌دارى ؟ اى كسى كه به تو پناه آورده‌ام ! مرا وامى‌گذارى و از پناه دادنم خوددارى مى‌كنى ؟ نه توآن مولايى نيستى كه پناهنده را از پيشگاهت برانى .اى كاش برايم معلوم بود كه مادرم مرا براى بدبخت شدن زاييده ، يا براى كشيدن بار مشقّت و تحمّل زحمت بيهوده تربيت كردن ؟ اگر اين است كه من با سوء اختيار خودم انتخاب مى‌كنم ، اى كاش مرا نمى‌زاييد و در دامنش تربيتم نمى‌كرد .آرزويم اين است كه بدانم ، آيا مرا اهل سعادت قرار داده‌اى و براى رسيدن به قرب جوارت انتخاب كرده‌اى تا چشمم روشن شود و روحم آرام گيرد ؟ آيا چهره‌هايى كه در برابر بزرگيت به خاك مزلّت ساييده شده، درمحشر سياه و بى‌آبرو مى‌كنى ؟ يا زبان‌هايى كه به مدح و ثنايت باز بود لال مى‌گردانى ؟ يا دل‌هاى پر از محبّت را مُهر كرده و از لطفت محروم مى‌نمايى ؟ يا گوش‌هايى كه از شنيدن برنامه‌هايت به خاطر ارادتى كه به تو داشت لذّت مى‌برد از كار مى‌اندازى ؟ يا دست‌هايى كه به آرزو به پيشگاهت بلند مى‌شد و اميد عنايت از تو داشت مى‌بندى ؟ يا قدم‌هايى كه سعى در عبادت تو مى‌كرد ، به عذاب دچار مى‌كنى ؟
پروردگارا ! درهاى رحمتت را به روى بندگان غرق در توحيدت مبند و مشتاقان لقاى حضرتت را از خود محروم منماى .خدايا ! روانى كه به توحيد تو عزيزم كرد ، چگونه به خوارى هجرانت ذليل مى‌كنى و درونى كه به عشقت گره زدم ، چگونه به آتش جهنم مى‌سوزانى ؟خداوندا ! از رنج غضبت پناهم ده اى حنّان و منّان ! اى رحيم و رحمان ! اى جبّار و قهّار ! اى غفّار و ستّار ! با رحمت و عنايتت مرا از عذاب دوزخ برهان و از رسوايى ننگ نجاتم بده .خداوندا ! خوبان از بدان نزد تو امتياز دارند ، احوال دگرگون شد ، برنامه‌هاى تكان دهنده ايجاد فزع و وحشت كرد ، نيكان به تو نزديك شدند و بدان از تو دور گشتند ، هركسى به جزاى عملش مى‌رسد و در نزد تو ، به كسى ظلم نمى‌شود .
بر گرفته از کتاب عرفان اسلامی استاد حسین انصاریان
منبع : پایگاه عرفان