جهان با عظمت هستى را تا آنجا كه چشم شما قدرت دارد، بنگريد و از آنجا به بعد كه قدرت تماشا نداريد، با سلاح با عظمت علم هيئت و نجوم ملاحظه كنيد، آن گاه تا آنجا كه ميسر است بناى شگفت انگيز موجودات را كه از چند عنصر و چگونه تشكيل شده دقت كنيد؛ به اين نتيجه مى رسيد كه شناخت طول و عرض و حجم جهان هستى، تا پايان عالم براى احدى، هر چند از قوى ترين عقل و پرقدرت ترين وسايل علمى بهره مند باشد، ميسر نيست و نيز همه انسان ها از پى بردن به حقيقت يك عنصر از عناصرى كه در ساختمان يك موجود، مانند سلول يا اتم يا ريزترين جزء عالم به كار رفته، با تمام وجود عاجزند.
قرآن مجيد در بسيارى از آيات، آسمان هاى هفت گانه را نام مى برد كه بر اساس آيات و روايات و تحقيقات علمى، دانشمندان بزرگ در طول هزاران سال، آنچه درباره هيئت و نجوم گفته شده مربوط به آسمان اول است كه قرآن مجيد از آن تعبير به آسمان دنيا كرده است.
اين آسمان كه قسمتى از آن با چشم عادى قابل رؤيت است، بشر را از درك ستارگان، سحابى ها و كهكشان هايش با اين همه پيشرفت دانش و وسايل علمى به تمام معنى عاجز و ناتوان كرده است!!
شايد تاكنون صدها هزار كتاب درباره مسائل آسمان دنيا نوشته شده باشد و هزاران نوع وسايل علمى جهت تماشاى مناظر دلفريب اين صفحه پهناور اختراع شده باشد، ولى انسان با همه كوشش و جهاد علمى اش، خود را از درك طول و عرض و حجم همين آسمان اول ناتوان و ضعيف معرفى كرده است.
اگر به اظهارات دانشمندان شرق و غرب درباره عجز علم از درك واقعيت ها مراجعه كنيد، دچار شگفتى و تعجب مى شويد و در ضمن به انصاف اهل انصاف و تواضع متواضعين پى مى بريد.
در اينجا لازم است به گوشه اى از اظهارات دانشمندان علم نجوم درباره وضع گوشه اى بسيار كوچك و محدود نسبت به آسمان اول توجه كنيد.
متجاوز از دو هزار و چهار صد سال قبل، دموكريت فيلسوف بزرگ يونانى اظهار داشت كه:
شايد كهكشان از اجتماع ميليون ها سياره تشكيل شده باشد.
گفته او پس از دو هزار سال به وسيله گاليله با كشف و اختراع دوربين نجومى تأييد شد.
او وقتى در ژنو، دوربين خود را ساخت به اين مسئله رسيد كه كهكشان عبارت از توده اى از ستارگان است.
و امروز دانشمندان بزرگ اين علم مى گويند:
كهكشان، توده اى از ستارگان است كه تعداد آن حدوداً نزديك به دو ميليارد ستاره است!!
فاصله هر ستاره تا ستاره ديگر چهار سال نورى است و عرض اين كهكشان نزديك به دويست هزار سال نورى تخمين زده شده و داراى سى هزار منظومه شمسى است كه منظومه ما يكى از آن هاست.
اين كهكشان داراى يك حركت دورانى است كه در مدت سيصد ميليون سال انجام مى گيرد و اين همه وضع كلى يك كهكشان است.
تاكنون در همين گوشه از عالم توانسته اند نزديك به صد ميليون كهكشان پيدا كنند كه فاصله هر يك با ديگرى دو ميليون سال نورى است!!
نزديك ترين كهكشان به كره زمين المرءة المسلسله است كه فاصله آن تا زمين هشتصد هزار سال نورى است و با چشم غير مسلح به شكل ستاره كم نورى ديده مى شود.
بعضى از كهكشان ها تا زمين هزار ميليون و بعضى نهصد و برخى هشتصد و بعضى هفتصد و تعدادى ششصد ميليون سال نورى فاصله دارند.
اسحاق نيوتن كه خود يكى از بزرگ ترين متخصصان علم هيئت و رياضى است، مى گويد:
جهان آفرينش چون اقيانوسى است كه ما در طى اكتشافاتى كه داشته ايم، همانند طفلى هستيم كه در كنار آن سنگى به اين طرف و آن طرف انداخته ايم!!
انيشتن مى گويد:
اكنون كه پير شده ام، خيال مى كنم هر چه را آموخته ام، ولى مى دانم كه كيفيت ذره بى مقدار را نمى دانم، ولى در جوانى تصور مى كردم همه چيز مى دانم.
و نيز مى گويد:
بشر در علم اگر چه خيلى پيش رفته، ولى در دوران كودكى علم و ابتداى دالان خانه بزرگ است.
لدژ از فلاسفه بزرگ است، مى گويد:
آنچه را مى دانم در مقابل دانستنى ها خيلى ناچيز است، من اين را با تمام اعتقاد مى گويم، گرچه بعضى اعتقاد ندارند.
ابن سينا مى گويد:
طول و عرض و حجم اشيا را مى توان حساب كرد، ولى به حقيقت اشيا نمى توان پى برد.
در هر صورت زمين و تمام موجوداتش، آسمان هاى هفت گانه و تمام عناصر و اشيائش، عالم ملكوت و ملائكه و جن با تمام شؤونش ذره اى بسيار اندك و كوچك و ناچيز، در برابر عظمت بى نهايت در بى نهايت خالق هستى است و در حقيقت اين كجا و آن كجا؟
منبع : پایگاه عرفان