خيال نكنيد با مردن، پرونده آنها بسته مى شود. افراد معمولى وقتى مى ميرند، پرونده آنان را مى بندند و ديگر راهى براى سير ندارند. آن كسانى كه محدود، اسير و مقيّد هستند، پرونده آنها با مرگ بسته مى شود:
«كُلُّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ رَهِينَةٌ* إِلَّا أَصْحابَ الْيَمِينِ»
در اسارت خود مى روند، مگر اصحاب يمين كه پرونده آنها بسته نمى شود و آنها در حال سير و صعودند و هنوز هم در حال گيرندگى فيوضات الهى هستند. اين حرف حكما نيست، بلكه آيه اش در سوره احزاب است. آيه مربوط به رسول خدا صلى الله عليه و آله:
«إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ»
يعنى به پيامبر صلى الله عليه و آله دائم درود مى فرستند. به دليل «يُصَلُّونَ» كه فعل مضارع است و دليل بر استمرار آن دارد، يعنى دائم و تا قيامت در حال فيض گرفتن است، وقتى وارد قيامت شود، باز هم فيض مى گيرد، در بهشت نيز فيض مى گيرد، اصلًا پرونده اين ها قابل بستن نيست.
فضاى الهى، فضاى بى نهايت است. محدود نيست. آنهايى كه اسير شكم و شهوت هستند، پرونده اى محدود دارند و به محض اين كه روى سنگ مرده شور خانه بيفتند، خدا مى گويد: همه درها را به روى آنها ببنديد، ديگر جا ندارد.
منبع : پایگاه عرفان