گرچه مفسران در بیان حقیقت (علم الاسماء) بیانات گوناگون و متعددی دارند که دانستن آنها نیاز به مطالعه و تحقیق و بررسی کتابهای تفسیری را دارد ولی بطور اجمال و خلاصه می توان گفت خداوند در این افاضه و اشراق خود نام و نشان همه موجودات و ماهیات امکانی را به حضرت آدم آموخت و این بود که خداوند از آن به عنوان یک امتیاز و افتخار برای حضرت آدم نام می برد
در حدیثی نورانی از امام ششم رئیس مذهب تشیع حضرت جعفربن محمد الصادق (ع) میخوانیم که آن حضرت فرمودند: «منظور خداوند زمینها و کوهها و دره ها و بستر رودخانه ها و اساسا تمام بساط آفرینش می باشد و سپس امام صادق(ع) به قطعه فرشی که روی آن نشسته بودند اشاره کردند و فرمودند: حتی همین فرش هم از همان اموری بود که خداوند اسم و نام آن را به حضرت آدم آموخت.
منبع : پایگاه عرفان