كسانى كه در كنار عبادات، خويشتن دارى كردند و در حريم عبادات ماندند و در برابر ناگوارى ها فرارى نشدند و آن را تحمل كردند، اين انسان هاى صابر، نزد من اين پاداش را دارند:
«وَ لَنَجْزِيَنَّ الَّذِينَ صَبَرُواْ أَجْرَهُم »
صبر اين افراد، فوق العاده با ارزش است، ولى پاداشى كه من در قيامت به آنها خواهم داد، يقينا و قطعا از صبرى كه آنها انجام داده اند، احسن و بهتر است.
اين آيه از غرايب آيات قرآن است. خداوند متعال سه مسأله را در آن مطرح مى كند كه حوصله، بردبارى، استقامت و صبر براى به دست آوردن آنها لازم است:
«أُوْلئِكَ يُؤْتَوْنَ أَجْرَهُم مَّرَّتَيْنِ »
اينان بندگانى هستند كه دو پاداش به آنها عنايت مى شود. پاداش اول بهشت است. رضوان، امنيت خاطر، آرامش و ابدى شدن در بهشت است. همه اين ها يك پاداش است.
پاداش دوم چيست و چرا به آنان داده مى شود؟ مى فرمايد:
«بِمَا صَبَرُواْ وَ يَدْرَءُونَ بِالْحَسَنَهِ السَّيّئَهَ وَ مِمَّا رَزَقْنَهُمْ يُنفِقُونَ » به خاطر اين كه اهل صبر بودند، از حريم الهى بيرون نرفتند و در مقابل بدى هايى كه ديگران به آنها روا داشتند، آنها را با خوبى هاى خود برطرف كردند.
منبع : پایگاه عرفان