ما در قرآن و روايات، حسنه پاياپاى نداريم. گاهى قرآن مجيد ده برابر حسنه را به هفتصد برابر تبديل كرده است. اين ديگر بستگى به ظرفيت وجودى آن عبد دارد. از آيات روشن قرآن است:
«الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَ لَهُمْ فِى سَبِيلِ اللَّهِ كَمَثَلِ حَبَّهٍ أَنبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِى كُلّ سُنبُلَهٍ مّاْئَهُ حَبَّهٍ »
در بعضى از مواقع انسان آبروى خود را خرج خدا مى كند. آبرو تعداد ندارد، بلكه يك كيفيت است. گاهى علم خود را خرج خدا مى كند، باز هم علم يك كيفيت است. ثواب هزينه كردن آبرو يا علم براى خدا، با عدد نشان داده نمى شود، چون عددى نيست. اما در اينجا مسأله مال است. در مال عدد مطرح است.
كسى كه يك درهم مال خود را در راه خدا هزينه كند، داستان اين يك درهم مانند داستان يك عدد دانه نباتى مى ماند كه كشاورز مى كارد و اين دانه نباتى را به هفتصد دانه تبديل مى كند.
مى فرمايد: شما در طبيعت عالم ببينيد كه يك دانه، هفتصد دانه شد، پس باور كنيد كه من يك درهم شما را هفتصد برابر پاداش مى دهم. كسانى كه دين ندارند و كار خوب مى كنند، چون ايمان به قيامت و پروردگار ندارند، پاداش قيامتى ندارند، اما از عجايب پروردگار اين است كه پاداش نيكى بى دينان را در دنيا حساب مى كند و مى پردازد.
منبع : پایگاه عرفان