ترك محرمات از ترس عذاب‏

شعبه دوم صبر:

«و مَنْ أَشْفَقَ مِنَ النار رَجَعَ عن المحرمات»

در مورد كسانى است كه از عذاب الهى و آتش دوزخ بيم و نگرانى دارند. مگر آتش را ديده اند كه مى ترسند؟ قرآن «كلام الله» و خبر پروردگار است. خدا توسط صد و بيست و چهار هزار پيغمبر و دوازده امام عليهم السلام مسأله آتش دوزخ را خبر داده است.

راوى مى گويد: در كوچه چند بچه آتش روشن كرده بودند و مشغول بازى كردن بودند. بر سكوى خانه اى كاه گلى، بچه اى چهارساله نشسته بود و خيره به اين آتش نگاه مى كرد و از گوشه هاى چشمش اشك مى ريخت.

آمدم و گفتم: اجازه بازى كردن به تو نمى دهند؟ گفت: اول سلام كن، بعد سؤال كن. سلام كردم، آن بچه جواب داد: اجازه بازى كردن به من مى دهند، اما مرا براى بازى كردن نيافريده اند. گفتم: چرا گريه مى كنى؟ آيا آتش را نگاه مى كنى؟ گفت:

نمونه اى از آتش جهنم را مى بينم. اين نمونه مرا به وحشت انداخته و دارم گريه مى كنم، واى به اصل جهنم.

با خود گفتم: اين بچه چهار ساله چقدر با معرفت است. به او گفتم: اسم شما چيست؟ گفت: حسن بن على عليه السلام، فهميدم كه او امام عسكرى عليه السلام است كه نسبت

به آتش روز قيامت، در سن چهارسالگى، اين گونه بود. «1» امام عسكرى عليه السلام شجاع تر است، يا مردم گناهكار؟

كارگرى كه در كشاورزى امام سجاد عليه السلام را كمك مى داد، مى گويد: بعد از ساعتى كه كارها انجام گرفت، در آن هواى گرم، ديدم امام زين العابدين عليه السلام بر روى زمين نشست و به تخته سنگى تكيه داد. زانوى خود را در بغل گرفت و با صداى بلند شروع به گريه كردن كرد. رو به روى ايشان نشستم، دلم سوخت، گفتم: چقدر گريه مى كنيد. رحمى به بدن خود و اين چشمان مبارك كنيد.

فرمودند: يعقوب عليه السلام دوازده پسر داشت، فقط يك پسر از نظرش غايب شد، مى دانست كه نمرده است و روزى گمشده اش به او برمى گردد، اما آن قدر گريه كرد كه دو چشم او نابينا شد، من چگونه گريه نكنم، در حالى كه در كربلا، در نصف روز هجده نفر را از نزديكان خود را در مقابل چشمانم از دست دادم كه هيچ كدام از آنها ديگر برنمى گردند.