كتاب هاى شيعه و اهل سنت از پيامبر روايت كرده اند كه :مادرى با فرزندش كه هر دو بار گناه سنگين دارند وارد عرصه ى قيامت مى شوند . مادرى كه كانون مهر و محبت و عشق ورزى به فرزند است ;مادرى كه براى پرورش فرزندش حاضر است از شيره ى جانش به فرزند شير دهد ;مادرى كه براى نجات فرزندش از آسيب و بلا حاضر است خود را به هر آب و آتشى بزند ;مادرى كه ضرب المثل مهر و محبت است ;اين مادر در قيامت به فرزندش مى گويد : به ياد دارى نه ماه تو را در شكم خود حمل كردم و دو سال در آغوشم به تو شير دادم و چگونه در هر موقعيتى از تو نگه دارى و حفاظت كردم و براى به ثمر رسيدنت چه رنج هايى را تحمل نمودم ، اكنون بيا مقدارى از بار گناه من را به پرونده ى خود منتقل كن تا مرا به دوزخ نبرند .ولى فرزند با شنيدن اين پيشنهاد از مادر مى گريزد و فرار را بر قرار ترجيح مى دهد تا ديگر بار اين پيشنهاد را نشنود !!آرى ، قيامت براى بدكاران روزى است كه :( يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ * وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ * وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ ) .روزى كه ] در قيامت [ انسان از برادر و پدر و مادر و همسر و فرزندش مى گريزد .ولى شايستگان در قيامت به سوى يكديگر مى روند و از ديدن و شناخت يكديگر مسرور و شاد مى شوند و با هم در سايه ى رحمت حق اجتماع مى كنند . و آنان كه از سرمايه ى معنوى بيشترى برخوردارند از برادران و خواهران دينى خود در پيشگاه حق شفاعت مى كنند و خداى مهربان شفاعتشان را مى پذيرد .
بر گرفته از کتاب زیباییهای اخلاق استاد حسین انصاریان