بعد مى فرمايد:
« و الناسُ فيها رجُلان »
كل مردم در اين دنيا به دو دسته تقسيم شده اند؛
« رجلٌ باع نفسه فأوبقها »
انسانى است كه حسابى سرش كلاه رفته است، و وجود خودش را با شهوات، هواها، اميال، غرائز، شياطين، اهل فساد و لذت حرام، و عناصر دنيا فروخته است.
خودش را فروخت، هيچ گناهى هم در ميان گناهانى كه خدا ذكر كرده است، سنگين تر از اين گناه خودفروشى نيست.
در مقابل اين فروشِ وجود خود « أوبقها » خودش را دچار هلاكت كرد. شخصيت الهى خود را نابود، انسانيت خودش را لگد مال، چراغ هدايت الهى را در وجود خودش با طوفان شهوات و غرائز و شيطانها خاموش كرد و بعد هم مُرد، و پس از مرگ، خود را به عذاب دائم الهى دچار كرد. اين يك نفر است.
« و رجلٍ ابتاع نفسهُ فأعتقها »
و يك نفر هم خودش را مى خرد.
آن نفر اول خودش را فروخت؛ به شهوات، اميال، غرائز، لذت هاى حرام، نامحرمان، مال حرام، عناصر حرام.
ولى اين نفر دوم خودش را خريد. به چه قيمتى خريد؟ به قيمت عبادات، اطاعت از خدا، كار خير، برنامه هاى مثبت، اخلاق حسنه، ايمان « فأعتقها » خودش را با اين قيمت سنگين خريد و از عذاب ابد قيامت آزاد كرد.
شما در دعاى دوم قرآن به سر گرفتن، يك تقاضايتان از وجود مقدس پروردگار اين است:
« اَنْ تجعلنى من عتقائك من النار »
خدايا! من را امشب از آزاد شدگان از عذاب جهنم قرار بده.
انبيا و ائمه عليهم السلام ، پاكان، بامعرفت ها و اهل حال، تا زنده بودند، با اين قيمت، خودشان را از اين هستى خريدند؛ با نماز، روزه، امر به معروف، با
« تَوَاصَوْاْ بِالْحَقِّ وَ تَوَاصَوْاْ بِالصَّبْرِ »
با عيادت مريض، كمك به مستحق، راست گفتن، گريه كردن، مناجات، توبه، سحر، قرآن و مفاتيح، خودشان را از اين عالم خريدند و آزاد كردند.
خريدند و به نفسشان گفتند:
« أنت حرٌ فى سبيل الله »
برو، ديگر تو براى ابد در راه خدا آزاد هستى.
منبع : پایگاه عرفان