قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه

امام حسين عليه السلام جلوه اوصاف پيامبران‏

  

منابع مقاله:

کتاب : معاشرت

نوشته : حضرت آیت الله حسین انصاریان

 

وجود مبارك حضرت امام حسين عليه السلام كه در آيينه 6 آن، 9 قرآن و در عرصه گاه وجود 3 مد، 9 پيامبر 5 اسلام، 9 اسلام صلى الله عليه و آله و در صفحه روشن بصيرت و بينش خود همه پيامبران عليهم السلام را با ارزش هاى وجودى آنان مى ديد، سراپا عاشق آنان شد و در دنياى باطنش همراه و همراز آنان گشت و از ارزش هاى وجود آنان به شدت رنگ گرفت تا جايى كه وارث آنان شد.

هنگامى كه مى گوييم حسين عليه السلام وارث پيامبران عليهم السلام است، به اين معنا نيست كه آن حضرت از آن بزرگواران ارث مادى برده است، بلكه به اين معناست كه آن جلوه گاه حقيقت، همه ارزش هاى الهى و معنوى آنان را به ارث برده است.

پيامبران الهى عليهم السلام گرچه هر يك به شغلى از مشاغل دنيايى براى امرار معاش مشغول بودند ولى در زندگى مادى خود در خوراك، پوشاك و مسكن به بهترين صورت قناعت ورزيدند و زهد پيشه كردند و اضافه درآمد خود را در زمان حياتشان در راه خدا هزينه نمودند و پس از مرگشان جز ارثى اندك از مال دنيا كه قابل توجه نبود از آنان باقى نماند.

پربارترين و سنگين ترين ارثى كه از پيامبران عليهم السلام براى پس از خودشان باقى ماند ارزش هاى الهى و انسانى و فرهنگ ثمربخش و پاكشان بود كه هر انسانى با نشان دادن لياقت و شايستگى و از طريق حسب و نسب معنوى مى توانست از آن بزرگواران ارث ببرد و در ميان همه، سهم ارث برى امام حسين عليه السلام به خاطر بستگى روحى به آنان، سهم فوق العاده اى بود.

امام عليه السلام از حضرت آدم عليه السلام مقام خلافت، مقام علم همه اسماء، مقام هدايت و مقام كرامت را به ارث برد و از حضرت نوح عليه السلام مقام تبليغ و صبر و استقامت و دلسوزى و مهرورزى به بندگان خدا و از حضرت ابراهيم عليه السلام مقام دوستى و دعا و تسليم و امامت و از حضرت موسى عليه السلام مقام پايدارى و مبارزه سخت بر ضد ستمگران و از حضرت عيسى عليه السلام مقام معنوى و باطنى و از پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله همه ارزش هاى الهى و از اميرالمؤمنين على عليه السلام همه حقايق را به ميراث برد و از طريق اين ارث برى و همنشينى باطنى به جايى رسيد كه در زيارت وارث به آن حضرت خطاب مى شود:

 

«أَشْهَدُ أَنَّكَ الْإِمامُ الْبَرُّ التَّقِىُّ الرَّضِىُّ الزَّكِىُّ الْهادِى الْمَهْدِىُّ» «1»

. گواهى مى دهم كه تو يقيناً پيشوا، نيكوكار، اهل رضايت از حق، و پاك و پاكيزه، هدايت كننده، هدايت شده اى.

 

پی نوشت :

______________________________

 

(1)- تهذيب الأحكام: 6/ 113، حديث 17؛ مفاتيح الجنان، زيارت وارث.

 


منبع : پايگاه عرفان
اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی:

آخرین مطالب


بیشترین بازدید این مجموعه