این مطلب را علماء علم کلام و فلسفه در جای خودش مطرح نموده و توضیح لازم را داده اند عناوین و اوصافی که در بشر بکار برده می شود مانند خوشحالی، غم، ناراحتی، شادی، لذت، درد و غیره و غیره وقتی در خداوند استعمال می شود معنای حقیقی کلمه را ندارد و چون ما در ذات خدا کلمات و حروف خاص و ویژه ای نداریم تا آن اوصاف و حقایق را بیان کنیم از روی بیچارگی با چنین کلماتی به آن حقایق اشاره می کنیم و الا خداوند هیچگونه تغییر و تبدیل و دگر گونی ندارد، چون ماده نیست تا این عوارض ماده را بپذیرد. خوشحالی خدا به معنای رضای خدا از بنده است و ناراحتی خدا بمعنای خشم خدا نسبت به بنده است و این الفاظ و عناوین در مورد خداوند استعمال مجازی دارد نه حقیقی.