أَحَدٌ] يعنى يگانه و خداى مطلق و حقيقى كه به هيچ صورت قابل تعدد و كثرت نيست.
حضرت على عليه السلام مى فرمايد:
واحِدٌ لابِعَدَدٍ .
وحدت حضرت او، وحدت عددى نيست؛ زيرا واحد يعنى بيشتر از نصف و كمتر از دو و اين بر خدا روا نيست.
واحد بودن خدا يعنى بى جزء و بى شريك و بى مانند و اين كه وجود مقدس او در ذات و افعالش يكتا و يگانه است.
بنابر اين [اللَّهُ أَحَدٌ] مشتمل بر تمام صفات ثبوتيه و سلبيه است، لفظ اللّه بر همه صفات ثبوتيه و كماليه از علم و قدرت و حيات و ادراك و تدبير دلالت مى كند.
و لفظ احد منزه بودن خدا را از صفات سلبيه و از عيب و نقص مى رساند و مى فهماند كه جسم نيست و مركب و حادث نمى باشد، حلول كننده در چيزى و محل براى چيزى و محتاج به كسى و چيزى نيست و مانند و شريك و ضد و ند براى او نمى باشد.
منبع : پايگاه عرفان