شرح شافیه از مقتل خوارزمی روایت می کند: جابربن عروه مردی سالخورده و پارسا بود، ودر جنگ بدر ودیگر جنگ ها در رکاب پیامبر اسلام برای اعتلای دین شمشیر زد. روز عاشورا دستمالی بر پیشانی بسته بود که ابروانش را از فرو افتادن بر چشم حفظ کند تا از دیدار چهره ی مبارک و نورانی امام حسین(ع) باز نماند. امام چون نگریست جابر با آن سالخوردگی وپیری- که هنگام استراحت و بازنشستگی است- با کمال رغبت و شوق آهنگ رزم با دشمن را دارد تا با خون درخت دین را آبیاری نماید، وچراغ اسلام را روشن نگه دارد، و از حریم اهل بیت دفاع نماید، فرمود: ای پیرمرد! خدا به کوشش و جهادت پاداش فراوان دهد. او ثابت کرد که انسان برای دفاع از اسلام و کیان انسانیت زمانی به نام بازنشستگی ندارد.
برگرفته از کتاب با کاروان نور از استاد حسین انصاریان
منبع : تشکل دانشجویی هیئت مشتاقان اهلبیت