شما نمى توانيد فيوضات پروردگار را در زندگى ابراهيم عليه السلام شمارش نماييد.
كعبه، مسجد الحرام، صفا، مروه، مشعر، منى ، رمى، قربانى، ميهمان دارى، محبت، لطف و گذشت، توحيد و نسل صالح، گوشه اى از فيوضات دنيوى خداوند به ابراهيم عليه السلام مى باشد.
«وَ إِنَّهُ فِي الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِينَ»
در روز قيامت، ايشان در صف اول شايستگان قرار دارد، چرا ابراهيم عليه السلام شايستگى آن را دارد كه از رحمت و فيض بى نهايت الهى بهره مند شود؟ زيرا با تمام وجود تسليم پروردگار بودند.
«إِذْ قالَ لَهُ رَبُّهُ أَسْلِمْ»
يا ابراهيم! با تمام وجود خود را به من و فرمان هاى من واگذار كن،
«قالَ أَسْلَمْتُ لِرَبِّ الْعالَمِينَ»
جواب داد: من خودم را با همه وجود به فرمان هاى تو تسليم كردم، و تا ابد راه تصرّف فرهنگ باطل را بر روى خود بست. شايد ابليس و لشكرش در هنگام قربانى كردن اسماعيل عليه السلام تمام توان خود را به كار بردند تا نيّت و انديشه ابراهيم را به تصرّف خود در آورند، اما نتوانستند؛ زيرا ابراهيم عليه السلام در اختيار خدا بود و دشمن در وجود كسى كه در اختيار خدا باشد، نمى تواند تصرف نمايد.
«وَ اتَّخَذَ اللَّهُ إِبْراهِيمَ خَلِيلًا»
ابراهيم عليه السلام را به دوستى انتخاب كرد؛ يعنى تمام فيوضات دنيا و آخرت را به ابراهيم عليه السلام عطا كرد.
منبع : پایگاه عرفان