قرآن مجيد، انسان هايى كه از طاعت و عبادت و انقياد و تسليم و سجود در برابر حضرت حق روى گردانند دنباله رو شيطان و مطيع ابليس دانسته و براى آنان عاقبتى جز خزى دنيا و عذاب آخرت نمى داند.
قرآن مجيد انسان را موجودى برتر مى داند و برترى او را از بركت فطرت و عقل مى داند.
قرآن مجيد انبيا را براى هدايت بشر مبعوث كرده و بهشت را جايگاه انسان مى داند.
قرآن مجيد در برابر اين همه وسايل هدايت، از انسان سخت انتقاد مى كند كه چرا متوسل به وسايل هدايت نمى شود و در برابر حق واضح و روشن چرا تسليم نشده و اطاعت نمى كند و سجده بر خداوند و عبادت او را بر خود روا نمى دارد؟!
قرآن مجيد درباره متكبران از سجود مى فرمايد:
[فَما لَهُمْ لا يُؤْمِنُونَ* وَ إِذا قُرِئَ عَلَيْهِمُ الْقُرْآنُ لا يَسْجُدُونَ* بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا يُكَذِّبُونَ* وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِما يُوعُونَ* فَبَشِّرْهُمْ بِعَذابٍ أَلِيمٍ ] .
پس اينان را چه مى شود كه ايمان نمى آورند؟!* و هرگاه قرآن را بر آنان خوانند، خاضع و تسليم نمى شوند؟!* بلكه كافران همواره انكار هم مى كنند!
* و خدا به آنچه [از انكار، كفر، نفاق، حسد و...] در دل خود جمع مى كنند، داناتر است.* پس آنان را به عذابى دردناك بشارت ده.
آرى، اگر انسان در دنيا تا وقت مرگ به طاعت و عبادت و به ركوع و سجود بپردازد ملكه او گشته و با همان حال در قيامت محشور شود و اگر به كبر و نافرمانى مشغول باشد تا بميرد و كبر و تكبر از حق، ملكه او گردد با همان حال وارد محشر شده و به عذاب اليم دچار مى شود!
منبع : پایگاه عرفان