در اين ماه وقتى با باطن، چشم، گوش و زبان كار شود، در نهايت ماه رمضان ماه لقا، قرب و وصال خدا مى شود و به جايى مى رسى كه در روز قيامت، از درى تو را وارد بهشت مى كنند كه غير از روزه داران، كسى را هم از آن در راه نمى دهند. به آنها مى گويند: شما بهشتى هستيد، اما از يك درب ديگر برويد. اين در، درى است كه پشت آن عالى ترين مرتبه بهشت است، كه اختصاص به روزه داران دارد.
در ماه رمضان مى فهمى كه استعداد خودسازى را دارى تا بهترين درجات بهشت را به دست بياورى. از فرخى، عبد الواسع جبلى، بهمنيار و بقيه كه كمتر نيستى.
بنده مؤمن خدا هستى، داراى استعدادهاى ويژه كه ماه رمضان آنها را به تو نشان مى دهد كه مى توانى شكوفا كنى و به عالى ترين درجات انسانى و كمالات برسى و در قيامت، فردوس اعلى را تصرّف كنى، يعنى قدرتت به جايى مى رسد كه در دنيا شهوات انحرافى را شكست بدهى و همچنين زمينه هاى اين امور را كه شيطان هاى انسى و جنّى هستند، كنار بزنى، در قيامت هم به درجه هاى فردوس اعلى نائل شوى.
اين عنصر زمان است كه چنين آثار بابركتى را در بندگان خدا آشكار مى سازد:
|
مكن كارى كه بر پا سنگت آيو |
جهان با اين فراخى تنگت آيو |
|
|
چو فردا نامه خوانان نامه خونند |
تو وبنى نامه خود، ننگت آيو |
|
منبع : پایگاه عرفان