مهم تر اين كه پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله مى فرمايند:
«لِلصَّائِمِ فَرْحَتَانِ»
روزه دار دو خوشحالى دارد؛
«حينَ يُفْطِر»
هنگامى كه اذان مغرب را مى گويندروزه دار مشغول افطار مى شود، شاد مى شود، چون دارد از غم و درد گرسنگى و تشنگى در مى آيد.
«وَ حينَ يَلْقَى ربَّهُ عَزَّوَ جَلَّ»
هنگامى كه در قيامت به محضر مبارك پروردگار مى رود، به روزه اى كه در دنيا گرفته است، خوشحال مى شود. پيغمبر صلى الله عليه و آله نمى گويد: به راه يافتن به محضر خدا خوشحال مى شود
«حين يلقى ربّه عزّ و جلّ»
يعنى روزه در قيامت، قائم مقام لقاء الله است، كه روزه دار پروردگارش را با چشم دل مشاهده مى كند.
منبع : پایگاه عرفان