كوشش هاى مثبتى كه در سايه ايمان، با اراده و اختيار از ظاهر و باطن انسان ظهور مى كند، به حقيقت به پاداش، و ميوه لازم خود خواهد رسيد. نظام عالم هستى در دنيا و آخرت بر اين حقيقت پايه ريزى شده است. دستگاه الهى در اين زمينه تا آنجا منظم است كه در قرآن مجيد مى فرمايد:
به اندازه رشته ميان هسته خرما- آن تار بسيار نازك- انحرافى در اين زمينه وجود ندارد. محال است انسان باكرامت و وابسته به پروردگار و حقايق، كار مثبتى را انجام بدهد، يا حال مثبتى را از خود نشان بدهد و به نتيجه و محصول آن نرسد. گاهى نتيجه كار در دنيا و گاهى در آخرت است.
بنابراين اگر ما كار مثبت بسيارى انجام داديم، اگر در دنيا محصول و پاداش آنها را نديديم، معنى آن اين نيست كه اين كارهاى مثبت هدر رفته است. بلكه پاداش، و ثمره اين كارها آن قدر عظيم است كه ظرف دنيا گنجايش آن را ندارد تا به انسان برسد. اما تا جايى كه ظرف دنيا گنجايش پاداش را داشته باشد به انسان پاداش و اجر مى دهند.
منبع : پایگاه عرفان