آنچه مسلم است آنکه پیروزی نهایی هر انسانی زمانی مسجل می‌شود که در پایان و عاقبت کار از آتش جهنم نجات یافته و وارد بهشت الهی شود. )فمن زحزح عن النار و أدخل الجنه فقد فاز([۱] )أصحاب الجنه هم الفائزون([۲] و روشن است که کسب بهشت و ثوابهای بزرگ مرحله‌ای است بالاتر از بخشش گناهان و ایمنی از مجازات. اما چنانچه از بسیاری از روایات وارده از معصومین: به دست می‌آید عزاداری بر مصائب اهل بیت:، خصوصاً سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین(ع)، عملی است که پاداش آن ضمانت ورود به بهشت می‌باشد و با این عمل پیروزی نهایی و سعادت ابدی عزاداران حتمی می‌شود. روایات فراوانی دال بر این مضمون وارد شده است که چند نمونه از آن را ذکر می‌کنیم.[۳]
حدیث ۱
عن الحسین بن علی(ع) قال: ما من عبد قطرت عیناه فینا قطره أو دمعت عیناه فینا دمعه الا بوّأه الله بها فی الجنه حقباً.[۴]
امام حسین(ع) فرمودند:
هیچ بنده‌ای نیست که در مصیبت ما قطره‌ای اشک از چشمش بچکد یا به خاطر ما چشمانش به قطره‌ای اشک، گریان شود، مگر آنکه خداوند او را به سبب همان قطره اشک در بهشت ابدی جای دهد و جاودانه سازد.
حدیث ۲
قال الصادق(ع) : ... و من ذکر الحسین عنده فخرج من عینه من الدموع مقدار جناح ذباب کان ثوابه علی الله عزوجل، و لم یرض له بدون الجنه.[۵]
امام صادق(ع) فرمودند:
... و کسی که یاد حسین(ع) نزد او برده شود و در اثر آن از چشمان او به اندازه‌ی بال مگسی اشک خارج شود، اجر و ثواب او بر [عهده‌ی] خدای عزوجل خواهد بود و خداوند راضی نمی‌شود برای او به کمتر از بهشت.
حدیث ۳
عن أبی عماره المنشد عن أبی عبدالله(ع) قال: قال لی: یا أبا عماره أنشدنی فی الحسین بن علی(ع)، قال: فأنشدته فبکی، ثم أنشدته فبکی قال: فو الله مازلت أنشده و یبکی حتی سمعت البکاء من الدار، قال: فقال: یا با عماره من أنشد فی الحسین بن علی(ع) شعراً فأبکی خمسین فله الجنه و من أنشد فی الحسین(ع) شعراً فأبکی ثلاثین فله الجنه و من أنشد فی الحسین شعراً فأبکی عشرین فله الجنه و من أنشد فی الحسین(ع) شعراً فأبکی عشره فله الجنه و من أنشد فی الحسین(ع) شعراً فأبکی واحداً فله الجنه و من أنشد فی الحسین(ع) شعراً فبکی فله الجنه و من أنشد فی الحسین(ع) شعراً فتباکی فله الجنه.[۶]
از ابوعماره منشد، ]مداح و خواننده‌ی اشعار رثای اهل بیت:] از امام صادق(ع)، روایت شده است:
ابوعماره می‌گوید: امام صادق(ع) به من فرمودند: ای ابوعماره! برایم اشعاری در رثای حسین بن علی(ع) قرائت کن، من نیز برای آن حضرت اشعاری را خواندم و حضرت گریه کردند و باز هم اشعاری خواندم و ایشان گریه کردند. ابوعماره گوید: به خدا قسم من پیوسته اشعار را برای آن حضرت می‌خواندم و ایشان گریه می‌گردند، تا جایی که صدای گریه را از درون خانه شنیدم.
ابوعماره گوید که حضرت به من فرمود: ای ابوعماره هرکس شعری را درباره‌ی حسین بن علی(ع) بخواند و پنجاه نفر را بگریاند، در مقابل آن بهشت برای او خواهد بود و هرکس شعری را درباره‌ی حسین(ع) بخواند و سی نفر را به گریه بیاورد، بهشت برای او خواهد بود و هرکس شعری را درباره حسین(ع) بخواند و بیست نفر را بگریاند، بهشت برای او خواهد بود و هرکس شعری را درباره حسین(ع) بخواند و ده نفر را بگریاند، بهشت برای او خواهد بود و هرکس شعری را درباره‌ی حسین(ع) بخواند و یک نفر را بگریاند، بهشت برای او خواهد بود و هرکس شعری را درباره‌ی حسین(ع) بخواند و خودش گریه کند، بهشت برای او خواهد بود و هرکس شعری را درباره‌ی حسین(ع) بخواند و تباکی کند و خود را به گریه بزند [و سعی کند خود را بگریاند] در ازای آن بهشت برای او خواهد بود.
حدیث ۴
قال الصادق(ع) : ... من أنشد فی الحسین فأبکی و احداً فله الجنه ثم قال: من ذکره فبکی فله الجنه.[۷]
امام صادق(ع) فرمودند:
... هرکس شعری را درباره‌ی حسین(ع) بخواند و یک نفر را بگریاند، بهشت برای او می‌باشد. سپس آن حضرت فرمودند: هرکس به یاد حسین(ع) بیفتد [و مصایب او را یادآور شود] و در اثر آن گریه کند، بهشت برای او می‌باشد.
حدیث ۵
قال الصادق(ع) : ... ما من أحد قال فی الحسین(ع) شعراً فبکی و أبکی به إلا أوجب الله له الجنه و غفر له.[۸]
امام صادق(ع) فرمودند:
... هیچ کس نیست که در مورد حسین(ع) شعری را بگوید و با آن گریه کند و بگریاند، مگر آنکه خداوند بهشت را برای او واجب بگرداند و گناهان او را ببخشد.
حدیث ۶
عن الصادق(ع) : لکل سر ثواب إلا الدمعه فینا.[۹]
امام صادق(ع) فرمودند:
... هر سرّی [و عمل خوب و مقدسی] ثوابی [به مقدار خاص و مقدر] دارد، مگر قطره اشکی که برای ما ریخته شود [که ثواب آن بی‌حد و اندازه است].
حدیث ۷
عن رسول الله(ص) : … یا فاطمه! إن نساء أمتی یبکون علی نساء أهل بیتی و رجالهم یبکون علی رجال أهل بیتی و یجددون العزاء جیلاً بعد جیل فی کل سنه، فإذا کان القیامه تشفعین أنت للنساء و أنا أشفع للرجال و کل من بکی منهم علی مصاب الحسین(ع) أخذنا بیده و أدخلناه الجنه. یا فاطمه! کل عین باکیه یوم القیامه، إلا عین بکت علی مصاب الحسین(ع) فإنها ضاحکه مستبشره بنعیم الجنه.[۱۰]
از رسول الله(ص) روایت شده است:
... ای فاطمه! به درستی که زنان امت من بر زنان اهل بیتم گریه می‌کنند و مردان ایشان بر مردان اهل بیتم گریه می‌کنند و عزای حسین(ع) را هر ساله و نسلی پس از نسل دیگر تجدید می‌کنند، و آنگاه که قیامت فرا رسد تو برای زنان آنان شفاعت می‌کنی و من برای مردان آنان و هرکس از آنها که برای مصائب حسین(ع) گریه کرده باشد ما دست او را می‌گیریم و وارد بهشت می‌کنیم.
ای فاطمه! هر چشمی روز قیامت گریان است مگر چشمی که بر مصائب حسین گریه کرده است، که آن چشم خندان و مورد بشارت به نعمتهای بهشت خواهد بود.
حدیث ۸
قال رسول الله(ص): ... ألا وصلی الله علی الباکین علی الحسین رحمه وشفقه واللاعنین لأعدائهم و الممتلئین علیهم غیظاً و حنقاً ... إن الله لیأمر ملائکته المقربین أن یتلقوا دموعهم المصبوبه لقتل الحسین(ع) إلی الخزان فی الجنان فیمزجوها بماء الحیوان فتزید عذوبتها و طیبها ألف ضعفها[۱۱]...
رسول الله(ص) فرمودند:
... هان [بدانید و متوجه باشید] که صلوات و درود خداوند بر کسانی نازل می‌شود که از سر رحمت و شفقت بر حسین(ع) گریه می‌کنند و کسانی که بر دشمنان حسین(ع) و خاندانش لعنت می‌کنند و وجودشان از غیظ و کینه بر آن ظالمین آکنده‌است.
... به درستی که خداوند به ملائکه‌ی مقرب خود دستور می‌دهد که اشکهای جاری شده در مصیبت کشته شدن حسین(ع) را دریافت کنند و آن را به خزانه‌داران بهشت تحویل دهند و آنها این اشکها را با آب زندگانی که در بهشت جاری است، ممزوج و مخلوط می‌کنند و در اثر این کار گوارایی و خوشبویی آن آب هزار برابر می‌شود...
حدیث ۹
قال جعفر بن محمد(ع) لاصحابه و هم جلوس حوله: إنکم لتذکرون مصیبتنا أهل البیت و ما منعنا من حقوقنا فأیدینا من حقوقنا صفرات؟ فقالوا: بلی یا ابن رسول‌الله(ص) و إنا لنبکی علیه. فقال: طوبی لریحکم و أرواحکم، ضمنت لکم الضمان بضمان الله و ضمان رسوله (ص) و ضمان علی بن أبیطالب(ع) فأعینونا علی تلک بورع.[۱۲]
امام صادق(ع) خطاب به اصحاب خود که گرداگرد آن حضرت نشسته بودند، فرمودند:
آیا شما به یاد مصیبت ما اهل بیت می‌افتید و اینکه ما را از حقوقمان منع کردند، به گونه‌ای که دستهایمان از حقوقمان خالی است؟ اصحاب جواب دادند: بلی ای فرزند رسول خدا(ص)! و ما هر آینه بر این امر گریه می‌کنیم.
آن حضرت فرمودند: خوشا به بوی شما و به جانهای شما، ضمانت می‌کنم برای شما ضمانتی به ضمانت خداوند و ضمانت رسول (ص) او و ضمانت علی بن ابیطالب(ع)! پس کمک کنید ما را بر این ضمانت با ورع و پرهیزکاری از گناهان.
«این جنّت ما لایق سرکار حسین نیست این پیشکش تعزیه داران حسین است»[۱۳]
نویسنده:سید علیرضا شاهرودی
پی نوشت:
[۱] ـ آل عمران، ۱۸۵.
[۲] ـ حشر، ۲۰.
[۳] ـ خوانندگان محترم می توانند در این زمینه به کتابهای وسائل الشیعه جلد ۱۴ باب استحباب البکاء ... ، بحارالانوار جلد ۴۴ ص ۲۷۸ الی ۲۹۶ و کامل الزیارات ابواب ۳۲ الی ۳۴ مراجعه نمایند.
[۴] ـ بحارالانوار ۴۴/۲۷۹.
[۵] ـ بحارالانوار ۴۴/۲۹۱.
[۶] ـ بحارالانوار ۴۴/۲۸۲.
[۷] ـ بحارالانوار ۴۴/۲۸۷.
[۸] ـ بحارالانوار ۴۴/۲۸۲.
[۹] ـ بحارالانوار ۴۴/۲۸۷.
[۱۰] ـ بحارالانوار ۴۴/۳۰۴.
[۱۱] ـ بحارالانوار ۴۴/۳۰۴.
[۱۲] ـ عبرات المصطفین فی مقتل الحسین۷ (العلامـ］ الشیخ محمدباقر المحمودی;. مجمع احیاء الثقافـ］ الاسلامیـ］. قم. ۱۴۱۷. هـ . ق) ۱/۲۴۷.
[۱۳] ـ شعر منسوب به یار وفادار امام حسین۷ حبیب بن مظاهر که در عالم رؤیا برای یکی از عزاداران ایراد کرده است.
منبع : کتاب جلوه های عزاداری در تعالیم اهل بیت(علیهم السلام)