تمايلات انسان و كشش روح او شخصيتش را مى سازد. آن ها كه ميلشان به جانب معشوق ازل و ابد و روحشان وابسته به انبياء و اولياء است و از باطنشان به امير مومنان يا حضرت ابى عبد اللّه الحسين گرايش دارند، خدا و انبياء و ائمه نيز براى آن ها شخصيت سازى مى كنند. مگر اصحاب امام حسين، عليه السلام، نيستند كه امام زمان وقتى شب هاى جمعه با يك دنيا ادب به زيارت حضرت ابى عبد اللّه مى رود خطاب به آنان مى گويد:
«بابى انتم و امى».
پدر و مادرم فداى شما باد!
اين چه شخصيتى است كه امام معصوم به ياران جد شهيدش مى دهد؟
مگر اين ها كه بودند؟ اصلا چه اتفاقى در درون يك انسان روى مى دهد كه او را تبديل حضرت على اكبر مى كند؟ چطور يك انسان قمر بنى هاشم مى شود؟ چگونه يك كاسب مسلم بن عوسجه و ديگرى حبيب بن مظاهر مى شود؟
اين زندگى ها و اين افراد بايد انگيزه هاى تفكر براى ما باشند. راه خدا به وسيله فكر پيموده مى شود و انسان از راه فكر رنگ خدا و اولياى او را به خود مى گيرد.
منبع : پایگاه عرفان