با پيمان استوارى كه از بنى اسرائيل دائر بر معرفت به كتاب خدا و عمل به آن و پيروى از دستورات موسى كه مواد آن پيمان به تفصيل در آيات ديگر آمده گرفته شد و با اين كه آن معجزه عظيم يعنى كوه را بالاى سرشان مشاهده كردند و تا اندازه اى دانستند كه روى گردانى از برنامه هاى حق و پيمان شكنى به دليل آن معجزه عذابى سخت به دنبال دارد باز به پيمان شكنى برخاستند و از هوا و هوس خود و شهوات بى مهارشان پيروى نمودند، و از بكار گرفتن عقل دورانديش امتناع ورزيدند و با كتاب خدا و موسى سر مخالفت و ناسازگارى نهادند، ولى فضل و رحمت خدا شامل آنان شد و آنان را از دچار شدن به عذاب سخت ايمن داشت و باز هم راه مهلت را براى توبه و خودسازى و برگشت به تورات و تسليم شدن در برابر حق و ايمان به پيامبران و انجام عبادت رب و خدمت به خلق باز گذاشت، ولى آنان آن مهلت را غنيمت ندانستند و به شكستن پيمان ادامه دادند، و از اجراى آيات تورات سر باز زدند و تجاوزات از حدود الهى و عبور از مرزهاى ممنوعه و ستم بر خود و ديگران را تداوم دادند چنان كه در آيات بعد مى خوانيم.
منبع : پایگاه عرفان