قرآن دستور مى دهد كه در سخن گفتن نيز عدالت را رعايت كنيم:
«اذا قلتم فاعدلوا».
يعنى در گفتارهايتان عدالت داشته باشيد، نه افراط كنيد و نه تفريط.
عدالت در گفتار. اين است كه وقتى انسان سخن مى گويد بجا سخن بگويد و فقط حرف درست و مطابق با حق را بزند و شنيده هاى خود از مردم را تكرار نكند.
قرآن مجيد هرجا مى خواهد توصيفى از خدا ارائه دهد آن را با دو صفت همراه مى كند: «عليم خبير»، «غفور ودود»، «غنى حميد»، «سميع بصير».
از صفت سميع بصير مى آموزيم كه فقط نبايد گوش داد، بلكه بايد ديد.
اگر انسان چيزى را خودش ديد درست است، ولى اگر تنها براى او گفتند نبايد باور كند تا اين كه آن چيز را با چشم خود ببيند. البته، اگر كسى بخواهد در گفتن عدالت داشته باشد، بايد خيلى وقت ها ساكت باشد، زيرا اگر كسى بخواهد همواره براساس عدالت حرف بزند، يا بايد براى مردم قرآن بخواهد يا به نقل روايت بپردازد يا تنها آنچه را كه ديده و حق بودنش برايش روشن است بگويد. ضمن اين كه در برخى از ديده ها را نيز نبايد گفت، زيرا آبروى مردم را مى برد.
منبع : پایگاه عرفان