اين بيخبران بيخرد و حسّ گرايان پول پرست به اين معنا توجه نداشتند كه وجود مقدسى كه هستى و موجوداتش را آفريده، و اين بناى عظيم را به وجود آورده، و هر موجود زندهاى را به تناسب وجودش روزى بخشيده، به تمام شئون ظاهر و باطن آنان آگاه است و اصولًا در حريم حضرت او غيب و نهانى و سرّ و رازى وجود ندارد، غيب و پنهان به تناسب وجود ما كه وجودى بسيار محدود است، و به تناسب دانش ما كه بسيار بسيار اندك است معنا مى دهد نه نسبت به حضرت او كه در ذات و صفات بينهايت و احاطه علمى و قيوّمى اش ظاهر و باطن هر چيزى را فراگرفته و ذرّهاى در جهان هستى چه ظاهرش و چه باطنش از حضرت او غايب و پنهان نيست و دانش و آگاهى اش همه چيز را به تمام هويت و خصوصيت فرا گرفته است.
در اين زمينه به چند جمله از نهج البلاغه اكتفا مى كنم تا خوانندگان عزيز به دورنمائى از علم و آگاهى حق واقف شوند و معلومشان گردد كه يهود نسبت به حضرت حق گرفتار چه انديشه هاى انحرافى و باطلى هستند و زندگى نكبت بارشان بر اين انديشه هاى انحرافى و باطل بنا گذاشته شده، و به اين خاطر از خائنان و ظالمان و كج انديشان و باطل گرايان صف اوّل روزگاراند.
«الا ان الله قد كشف الخلق كشفة لا أنه جهل ما اخفوه من مصون اسرارهم و مكنون ضمائرهم و لكن ليبلوهم «ايهم احسن عملًا» فيكون الثواب جزاءً والعقاب بواءً»
آگاه باشيد كه خداوند همه اسرار درون و حالات نهانى خلق را (با آنچه از امور دينى كه با زبان پيامبران آنان را مكلف به انجام آن ساخت) ظاهر و آشكار ساخت، اين آشكار نمودن نهان ها نه بخاطر اين بود كه او به چيزهائى كه مردم در درون خود نهان دارند آگاهى نداشت، بلكه براى آزمودن بندگانش بود كه عمل كداميك بهتر است تا ثواب پاداش نيكوكاران و عقاب كيفر بدكاران باشد.
«الباطن لكل خفية، الحاظر لكل سريرة، العالم بما تكن الصدور و ما تخون العيون:»
خدائى كه آگاه به هر امر پنهان، و شاهد و حاضر هر سرّ و راز است، به آنچه سينه ها آن را در خود نگاه مى دارند داناست، و به آنچه چشم ها خيانت مى ورزد عالم است.
«عالم اذ لامعلوم، و رب اذ لامربوب و قادر اذ لامقدور:»
او داراى دانش بينهايت و علم گسترده بيحد بود زمانى كه چيزى موجود نبود تا علم به آن چيز وجود داشته باشد، و مالك و مربى بود در آن هنگام كه هنوز پرورش يافتهاى به وجود نيامده بود، و قدرت بينهايت داشت آن زمان كه خلقى وجود نداشت تا قدرت درباراه آن به كار رفته باشد.
«لايعزب عنه عدد قطر الماء، ولانجوم السماء ولاسوافى الريح فى الهواء ولادبيب النمل على اصفا، ولامقيل الذر فى الليلة الظلماء، يعلم مساقط الاوراق و خفى طرف الاحداق:»
شمار قطره هاى باران، و ستارگان آسمان، و ذرات گرد و غبارى كه باد آنها را در هوا پراكنده مى كند، و نيز صداى بسيار آهسته حركت مورچگان بر روى سنگ صاف و جاى استراحت مورچه هاى بسيار ريز در شب تاريك از نظرش پنهان نيست و همه را مى داند و به همه اين امور آگاه است.
«فسبحان من لايخفى عليه سواء غسق داج، ولاليل ساج فى بقاع الارضين المتطأطئات، ولافى يفاع السفع المتجاورات، و ما يتجلجل به الرعد فى افق السماء، و ما تلاشت عنه بروق الغمام و ما تسقط من ورقة تزيلها عن مسقطها عواصف انواء و انهطال السماء و يعلم مسقط القطرة وقعرها و مسحب الذرة و مجّرها و ما يكفى البعوضة من قوتها و ما تحمل انثى فى بطنها:»
از هر عيب و نقصى منزه و پاك است وجود مقدسى كه نه سياهى ظلمت بسيار تاريك و نه شب ساكن و آرام «كه موجودات زنده در آن آرامش مى يابند» در بلندى ها و پستى هاى زمين و در بلندى كوه هائى كه مجاور يكديگرند از او پنهان نيست و غرشى كه رعد در كرانه آسمان پديد مى آورد، و آنچه از برق هائى كه از ابر مى جهد و در كرانه آسمان متلاشى و ناپديد مى گردد، و هر برگ درختى كه بادهاى شديد برخاسته از منازل دور آن را از شاخه ها فرو مى ريزد و نيز ريزش قطرات باران از آسمان از علم و آگاهى او پنهان نمى باشد.
محلى كه قطره هاى باران از آن فرو مى ريزد و جائى كه قطره هاى باران در آن فرو مى افتد، و منطقهاى كه مورچه بسيار ريز از آن دانه به لانه خود مى كشد، و هر چه از خوراك پشه كه گرسنگى او را برطرف مى سازد و آنچه جنس ماده در شكم خود دارد همه و همه را مى داند و به غيب و نهان آنها و به ظاهر و آشكارشان دانا و علم فراگير و احاطه همه جانبه دارد.
اين فرازها گوشهاى از ديدگاه امام على (ع) نسبت به علم خدا به ظاهر و باطن هستى، و نهان و آشكار موجودات است كه اگر اين فرازها همراه آيات قرآن و رواياتى كه از پيامبر و اهل بيت در معتبرترين كتاب هاى شيعه آمده يك جا جمع شود و تفسير گردد كتابى ارزشمند همراه با مجلدات زياد خواهد شد، به راستى اگر آگاهى خدا به همه هستى و غيب و نهانش نبود، و علم حضرت او به تك تك موجودات و شئون و خواسته هايشان احاطه نداشت اداره امور موجودات پهن دشت هستى امكان داشت؟!
ننگ و نفرين بر يهودى باد كه علم خدا را محدود مى داند و امور پنهان را از او مخفى به حساب مى آورد، و دانش حضرت او را چون دانش بشرى ضعيف و ناتوان قلمداد مى كند و عقيده دارد كه بايد رازها و اسرارى كه آشكار شدنش بر ضد آنان بكار گرفته مى شود ظاهر نكرد كه مبادا خدا از آنها آگاه شود و بر او معلوم گردد تا با پنهان ماندنش از عقوبت و عذاب عدم تسليم به حق در امان بمانند!!
دانش غيب و آگاهى به امور پنهان اصالتاً ويژه خداست و حضرت حق هر كس را لايق و شايسته بداند رشتهاى يا رشته هائى را به او عطا مى كند.
عالِمُ الْغَيْبِ فَلا يُظْهِرُ عَلى غَيْبِهِ أَحَداً إِلَّا مَنِ ارْتَضى مِنْ رَسُولٍ ...
خدا داناى غيب و نهان و اسرار و رازهاست و هيچ كس را بر غيب خود آگاه نمى كند مگر پيامبرانى را كه براى آگاه شدن از غيب به اراده حكيمانه اش برگزيده است.
با توجه به اين آيه شريفه قرآنيه وقتى پيامبران و براساس رواياتى كه نشان مى دهد امامان معصوم و اولياء الهى هركدام به اندازه سعه وجودى خود از امور پنهان خبر داده اند به طريق اولى روشن است كه احاطه علمى حق به همه موجودات و ظاهر و باطنشان امرى مسلم و حقيقتى قطعى و واقعيتى ثابت و استوار است.
در قرآن مجيد است كه عيسى به بنى اسرائيل مى گفت:
وَ أُنَبِّئُكُمْ بِما تَأْكُلُونَ وَ ما تَدَّخِرُونَ فِي بُيُوتِكُمْ:
و شما را به اذن خدا از آنچه مى خوريد و آنچه در خانه هايتان ذخيره مى كنيد آگاه مى سازم.
به خواست خدا در توضيح آيات مربوط به غيب و اين كه حضرت حق گروهى از فرستادگانش را براى عطا نمودن اين دانش به آنان انتخاب كرد بحث مفصلى خواهد آمد و در آن فصل به امور پنهانى كه پيامبر اسلام و امامان نسبت به اشخاص و پديد آمدن تحولات در زمان هاى بعد از خودشان خبر داده اند و نشان مى دهد كه آن بزرگواران به توفيق حق از امور پنهان آگاهى داشتند اشاره خواهد شد.
نه تنها پيامبران و امامان از امور پنهان و اسرار و رازها به اذن حق آگاه بودند، بلكه برخى از اولياء الهى كه با ترك همه گناهان ظاهرى و باطنى و انجام همه فرائض و آراسته بودن به ارزش هاى اخلاقى به مقامات بلند و درجات عالى رسيدند تا حدى بر باطن امور آگاهى داشتند كه به نمونه هائى از آگاهى هاى آنان هم اشاره خواهد شد.
منبع : پایگاه عرفان